موزیک دان

امام حسن عسکری(ع) یازدهمین امام شیعیان است که ۶ سال امامت مسلمانان را عهده‌دار بودند. از زمانی که ایشان با فشار‌های متوکل عباسی به سامرا منتقل شدند، ارتباط حضرت (ع) با شیعیان در این شهر بسیار محدود شد و تنها از طریق تعدادی وکلای خاص‌شان امکان پذیر بود.

اما با این حال، در همان فشار و خفقان شاگردانی تربیت کردند که هر یک در نشر و گسترش معارف اسلام و رفع شبهات دشمنان نقش مؤثری داشتند. شیخ طوسی (ره) شاگردان حضرت را بالغ بر صد نفر ثبت کرده است که در میان آن‌ها می‌توان به شخصیت‌های برجسته‌ای چون احمد اشعری قمی، عثمان بن سعید عَمْری، علی بن جعفر و محمد بن حسن صفّار اشاره کرد.

گفتنی است؛ امام حسن عسکری پدر بزرگوار مهدی موعود(عج) پیشوای غائب شیعیان است که در سال ۲۶۰ ق در حالی که یگانه پسرشان در جایگاه آخرین حجت الهی در سن پنج سالگی قرار داشت، به شهادت رسیدند و در خانه خود در سامرا، کنار مرقد مطهر پدرشان به خاک سپرده شدند.

در تقویم رسمی امسال پانزدهم آبان ماه مصادف با شهادت امام حسن عسکری (ع) است، ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرارسیدن این روز جانسوز، مجموعه‌ای از پیام‌ها و متن‌های تسلیت را برای شما کاربران گرامی مجله اینترنتی موزیک دان تهیه کرده‌ایم که در ادامه آن‌ها را دریافت می‌کنید:

 

همچنین می توانید با ثبت نام رایگان در سامانه پیامک نوآوران ، یک سامانه پیامک پرقدرت و بدون محدودیت را به همراه خط دلخواه خود به صورت رایگان دریافت نموده و به دوستان ، کارکنان ، خانواده و … پیامکهای تسلیت ارسال نمایید

 

پیامک شهادت امام حسن عسکری (ع)

شهادت، عشق است
فرزند غایبش را سر سلامت بگویید و باران اشکتان را در بی ‏شکیبی انتظار، بهانه سازید . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

امروز عسگری به جهان دیده بسته است / قلب جهان و قطب زمان دلشکسته است
آن حجت خدای، ز بیداد معتمد / پیوند زندگانی اش از هم گسسته است
.: شهادت یازدهمین امام شیعیان و نشستن گرد یتیمی
بر چهره ی مولایمان صاحب الزمان، تسلیت باد . . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

 فاطمه امشب به سامرّا عزا برپا کند / دیده را یاد امام عسگری دریا کند
ای خوش آن چشمی که امشب با امام عصر خود / خون دل جاری به رخ در مرگ آم مولا کند

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

نه همین جای تو در سامره تنها باشد / که به دلهای محبان تو جای تو بود

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

داغ امام عسگری دلـهـا شکستـه / در ماتم بابای خود مهدی نشسته
گرد مصیبت چهره ی عالم گرفته / زهرا ز داغ لاله اش ماتم گرفته . . .

یا امام حسن عسگری
دیده گریان نشود روز جزا در محشر / هر که گریان به جهان بهر عزای تو بود . . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

شیعیان بر سر زنید، شد عزای دیگری / کشته ی زهر جفا شد امام عسگری
از جفای معتمد، پر زخون دل ها شده / در عزای عسگری، سامره غوغا شده
خدایا به حق یازدهمین امام مظلوم شیعیان فرج فرزند غائب غریبش را نزدیک بگردان

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

از زهر کینه کشتند امام عسگری را / از نو خزان نمودند، گلزار حیدری را . . .
زهرا زند به سینه، دنبال آن جنازه / بعد از مه صفر شد، داغش دوباره تازه

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

امشب که زمین و آسمان می گرید / از ماتم عسگری جهان می گرید
جا دارد اگر شیعه خون گریه کند / چون مهدی صاحب الزمان می گرید
سالروز پرپر شدن یازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، تسلیت باد. . .

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

امام حسن عسگری (ع) :
کسى که “پارسایى” خوى او، و “بخشندگى” طبیعت او
و “بردبارى” خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند. . .
شهادتش تسلیت، التماس دعا

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

هشدار که ماتم عظیم است امروز / دلها همه با غصه ندیم است امروز
بر صاحب عصر تسلیت باید داد / کان درّ گرانمایه یتیم است امروز . . .
التماس دعا

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

امشب که زمین و آسمان می گرید
از ماتم عسگری جهان می گرید
جا دارد اگر شیعه خون گریه کند
چون مهدی صاحب الزمان می گرید
سالروز پرپر شدن یازدهمین گل بوستان امامت و ولایت، تسلیت باد

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

امام حسن عسگری (ع)
کسى که پارسایى خوى او و بخشندگى طبیعت او
و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند

 

 

آنوریسم آئورت شکمی بخشی بزرگ در قسمت پایین رگ اصلی بدن است که خون را برای تمام بدن فراهم می کند. منظور از این رگ اصلی آئورت است. آئورت از قلب تا مرکز قفسه سینه و شکم امتداد دارد. آئورت بزرگ ترین رگ خونی در بدن است و پارگی آنوریسم آئورت شکمی سبب خونریزی ای می شود که زندگی فرد را تهدید می کند. بسته به اندازه آنوریسم و سرعت پیشرفت پارگی آن، گاهی درمان شامل منتظر ماندن و در برخی شرایط جراحی فوری است. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات بیماری ها و پزشکی موزیک دان به توضیج کامل آنوریسم آئورت شکمی پرداخته و با آنها آشنا می شویم.

علائم آنوریسم آئورت شکمی

در بیشتر موارد آنوریسم آئورت شکمی (AAA) پاره نشده سبب بروز هیچ علائمی نمی شود، مگر این که بزرگ شود.

علائم آنوریسم آئورت شکمی پاره نشده شامل این مواردند:

• درد به حالت ضربان در شکم، در نزدیکی ناف که معمولا هنگام لمس کردن قسمت مربوطه قابل حس کردن است.
• کمر درد مداوم
• دل درد مداوم

اگر هر یک از علائم بالا را داشتید، هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.

پارگی آنوریسم آئورت شکمی (AAA)

اگر آنوریسم آئورت شکمی پاره شده باشد، دچار درد ناگهان و شدیدی در وسط و اطراف شکم تان خواهید شد. در مردان، گاهی این درد تا بیضه ها هم ادامه پیدا می کند.

سایر علائم پارگی آنوریسم آئورت شکمی شامل این مواردند:

• سرگیجه
• تعریق و تر شدن پوست
• تند شدن ضربان قلب (تاکی کاردی)
• تنگی نفس
• احساس ضعف
• از دست دادن هوشیاری

اختلال اورژانسی

پارگی آنوریسم آئورت شکمی اختلالی اورژانسی است و مراجعه سریع به بیمارستان اهمیت دارد. حدود ۸۰% از افرادی که دچار پارگی آنوریسم آئورت شکمی می شوند، قبل از رسیدن به بیمارستان از دنیا می روند یا در حین جراحی زنده نمی مانند. پس آنوریسم بزرگ باید قبل از پارگی و منفجر شدن، درمان شود. اگر حس کردید که خودتان یا شخص دیگری دچار پارگی آنوریسم آئورت شکمی شده، با اورژانس تماس بگیرید و سریع درخواست آمبولانس کنید.

چه هنگامی با پزشک ملاقات کنید

اگر درد دارید، به خصوص اگر این درد ناگهانی و شدید باشد، فورا با پزشک ملاقات کنید.

---

بیشتر بخوانید: اگر درد شکمی دارید این کار را نکنید

---

انواع آنوریسم آئورت شکمی

آنوریسم آئورت شکمی با توجه به اندازه و سرعت پیشرفت به انواع مختلفی دسته بندی می شود.

این دو مورد به پیش بینی تاثیر آنوریسم روی سلامتی کمک می کنند:

آنوریسم کوچک (کمتر از ۵.۵ سانتی متر)

احتمال پارگی آنوریسم آئورت شکمی کوچک یا آنوریسم با رشد آهسته کمتر از آنوریسم بزرگ یا آنوریسم هایی است که رشد سریعی دارند. پزشکان این آنوریسم را کم خطرتر می دانند و اغلب به جای درمان، با سونوگرافی منظم شکم آن ها را تحت نظر دارند.

آنوریسم بزرگ (بزرگ تر از ۵.۵ سانتی متر)

احتمال پارگی آنوریسم آئورت شکمی بزرگ یا با رشد سریع، بیشتر از آنوریسم های کوچک است. پارگی آن می تواند سبب خونریزی داخلی و سایر اختلالات جدی شود. هر چه آنوریسم بزرگ تر باشد، احتمال این که به جراحی برای درمان آن نیاز باشد بیشتر است. خصوصا هنگامی که این نوع آنوریسم سبب بروز علائم یا خونریزی شود، نیاز به درمان دارد.

چه چیزی سبب آنوریسم آئورت شکمی می شود؟

هنوز دلیل بروز آنوریسم آئورت شکمی شناخته نشده است. اما برخی عوامل احتمال بروز آنوریسم آئورت شکمی را بالا می برند.

این عوامل شامل این مواردند:

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن می‌ تواند به طور مستقیم باعث آسیب به دیواره ‌های شریان ها شود و احتمال متورم شدن آن ها را افزایش دهد. سیگار کشیدن همچنین خطر بالا رفتن فشار خون را افزایش می دهد.

فشار خون بالا (هایپرتنشن)

فشار خون به میزان فشار وارده به دیواره‌ رگ های خونی بر می گردد. فشار خون بالا می‌ تواند سبب تضعیف دیواره ‌های آئورت شود. این امر احتمال شکل گیری آنوریسم را افزایش می دهد.

التهاب عروقی (واسکولیت)

التهاب جدی آئورت و سایر شریان ها می ‌تواند منجر به آنوریسم آئورت شکمی شود. این اتفاق به ندرت می افتد. آنوریسم می ‌تواند در هر یک از شریان های بدن به وجود بیاید. اگر چه، آنوریسم آئورت شکمی به علت اندازه آئورت اختلالی جدی در نظر گرفته می ‌شود.

عوامل مخاطره آمیز آنوریسم آئورت شکمی

عوامل مخاطره آمیز در آنوریسم آئورت شکمی شامل این مواردند:

مصرف تنباکو

سیگار کشیدن اصلی ترین عامل مخاطره آمیز است. سیگار کشیدن می‌ تواند سبب تضعیف دیواره‌ های آئورت شود و نه تنها خطر بروز آنوریسم آئورت را افزایش می دهد بلکه سبب پارگی آنوریسم آئورت شکمی می شود. هر چقدر بیشتر تنباکو مصرف کنید یا سیگار بکشید، احتمال پیشرفت آنوریسم آئورت شکمی افزایش میابد.

سن و آنوریسم آئورت شکمی

آنوریسم آئورت شکمی اکثرا در افراد بالای ۶۵ سال اتفاق می‌ افتد.

جنسیت

مردان بیش از زنان در خطر آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند.

رنگ پوست و آنوریسم آئورت شکمی

افرادی که سفید پوست هستند، بیشتر در معرض ابتلا به آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند.

سابقه خانوادگی

داشتن سابقه خانوادگی در آنوریسم آئورت شکمی خطر بروز این اختلال را افزایش می ‌دهد.

سایر انواع آنوریسم ها

داشتن آنوریسم در یکی دیگر از رگ های بزرگ خونی، همچون شریان پشت زانو یا آئورت قفسه سینه احتمال بروز آنوریسم آئورت شکمی را افزایش می دهد.

عوارض جانبی آنوریسم آئورت شکمی

پارگی یک یا چند لایه از دیواره آئورت یا پارگی آنوریسم از عوارض جانبی مهم این بیماری هستند. پارگی می ‌تواند سبب بروز خونریزی داخلی شود و زندگی فرد را تهدید کند. به طور کلی، هر چقدر که آنوریسم بزرگ تر باشد و سریع‌ تر رشد کند، احتمال پارگی آن بیشتر خواهد شد.

علائم پارگی آنوریسم عبارتند از:

• کمر درد و دل درد ناگهانی، شدید و مداوم که مثل احساس پارگی است
• فشار خون پایین
• نبض سریع

آنوریسم آئورت، همچنین خطر ایجاد لخته خون را هم افزایش می دهد. اگر لخته خون از دیواره آنوریسم جدا شود، بزرگ شود و سبب انسداد رگ های خونی در بدن شود، می تواند سبب بروز درد یا انسداد جریان خون به پاها، انگشتان پا، کلیه ها یا اندام های شکمی شود.

پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی

بهترین راه برای پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی، یا کاهش احتمال پیشرفت و پارگی آن، دوری از هر چیزی است که می تواند به رگ های خونی آسیب بزند.

این موارد عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• مصرف برنامه غذایی سرشار از چربی
• مرتب ورزش نکردن
• اضافه وزن یا چاقی مفرط

اگر پزشک تشخیص داد که فشار خون و سطح کلسترول در شما بالاست، برای کنترل هر دو دارو تجویز می کند. مصرف دارو احتمال پیشرفت آنوریسم آئورت شکمی را کاهش می دهد.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن یکی از عوامل پرخطر اصلی برای آنوریسم آئورت شکمی در نظر گرفته می شود چون سبب آترواسکلروزیس یا تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها) می شود و فشار خون را بالا می برد. تنباکو هم حاوی موادی است که به دیواره شریان ها آسیب می زند. افراد سیگاری ۷ برابر بیش از افرادی که سیگار نمی کشند در معرض آنوریسم آئورت شکمی قرار دارند. هر چه بیشتر سیگار بکشید احتمال بروز این اختلال هم بالاتر می رود. اگر می خواهید سیگار را ترک کنید با پزشک صحبت کنید تا شما را در این زمینه راهنمایی کند.

برنامه غذایی

مصرف برنامه غذایی سرشار از چربی احتمال بروز آترواسکلروزیس را افزایش می دهد. به علاوه بهتر است که مصرف مواد غذایی ای که چربی اشباع دارند (همچون بیسکویت، کیک، کره، سوسیس و بیکن) را کاهش دهید. این موضوع به این علت است که مصرف زیاد چربی اشباع سبب افزایش کلسترولی می شود که در دیواره شریان ها شکل می گیرد.

ورزش

فعال بودن و ورزش منظم، فشار خون را پایین می آورد و قلب و رگ های خونی را در شرایط مناسبی نگه می دارد. ورزش منظم می تواند به شما کمک کند که وزن از دست بدهید، به علاوه به کاهش فشار خون هم کمک می کند. بزرگسالان باید هر هفته حداقل ۱۵۰ دقیقه (۲ ساعت و ۳۰ دقیقه) ورزش های هوازی  انجام دهند.

مثال هایی از این ورزش ها شامل دوچرخه سواری و پیاده روی است. به طور کلی ورزش باید به فرد احساس گرم شدن و قطع شدن تنفس را بدهد. کسی که اضافه وزن دارد تنها با پیاده روی، روی سربالایی این احساس را خواهد داشت. فعالیت فیزیکی شامل هر چیزی از جمله ورزش، پیاده روی و حتی باغبانی است.

وزن

اضافه وزن به قلب فشار وارد می کند تا سخت تر کار کند و خون را در بدن پمپ کند. این امر سبب افزایش فشار خون و ایجاد فشار روی شریان ها می شود. از شاخص توده بدنی (BMI) استفاده کنید تا ببینید که آیا نیازی به از دست دادن وزن دارید یا نه. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، به یاد داشته باشید که حتی کاهش وزن جزئی هم سبب ایجاد تفاوت زیادی روی فشار خون و سلامتی تان می شود.

چگونه برای ترمیم آنوریسم آئورت شکمی آماده شوید؟

از پزشک تان بپرسید که قبل از ترمیم آنوریسم آئورت شکمی باید چه کارهایی انجام دهید. در قسمت پایین به لیستی از مراحل متداولی که ممکن است پزشک از شما بخواهد آن ها را انجام دهید اشاره می کنیم. پزشک درباره این پروسه برای شما توضیحاتی می دهد و به شما اجازه سوال پرسیدن را می دهد. اگر سیگار می کشید هر چه زودتر آن را ترک کنید. این کار برای ریکاوری و سلامتی تان اهمیت دارد.

اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید، داروی رقیق کننده خون، آسپرین و سایر داروهایی که روی انعقاد خون تاثیر می گذارند را مصرف می کنید پزشک تان را مطلع کنید. ممکن است که پزشک از شما بخواهد که قبل از انجام این پروسه مصرف این داروها را قطع کنید. اگر باردارید یا فکر می کنید که باردارید به پزشک اطلاع دهید. اگر به دارو، لاتکس، ید، رنگ کنتراست و مواد بیهوشی (عمومی یا موضعی) حساسیت دارید به پزشک اطلاع دهید.

تمام داروها (تجویزی، بدون تجویز) و تمام مکمل های گیاهی ای که مصرف می کنید را با پزشک در میان بگذارید. ممکن است که پزشک از شما بخواهد که ۸ ساعت قبل از انجام این پروسه چیزی نخورید. ممکن است که پزشک از آزمایش فیزیکی برای اطمینان از این که می توانید با خیال راحت این پروسه را انجام دهید استفاده کند.

به علاوه گاهی از تست خون و سایر آزمایش های تشخیصی نیز استفاده می کنند. باید یک فرم رضایت نامه را امضا کنید و اجازه انجام این پروسه را بدهید. فرم را با دقت مطالعه کنید و اگر سوالی دارید از پزشک بپرسید. گاهی قبل از انجام این پروسه به شما مسکن می دهند.

تشخیص آنوریسم آئورت شکمی

معمولا آنوریسم آئورت شکمی در طول معاینه به دلایل دیگر یا در طول آزمایش ‌های همیشگی همچون سونوگرافی قلب یا شکم تشخیص داده می ‌شود. برای تشخیص آنوریسم آئورت شکمی پزشکان سابقه بیماری و خانوادگی را در شما بررسی می کنند و معاینه فیزیکی انجام می‌ دهند. اگر پزشک شک کند که دچار این اختلال هستید، از انجام آزمایش‌ هایی همچون موارد زیر برای تایید تشخیص خود استفاده می کند.

سونوگرافی شکم

از این آزمایش اکثرا برای تشخیص آنوریسم آئورت شکمی استفاده می‌ کنند. برای انجام این آزمایش باید روی یک تخت دراز بکشید در حالی که پزشک یک مبدل (ترانسدیوسر) را در اطراف شکم تان حرکت می ‌دهد. این سونوگرافی از امواج صوتی برای ارسال تصاویر به صفحه کامپیوتر استفاده می کند.

سی تی اسکن

این آزمایش بدون درد تصویر دقیقی از آئورت برای پزشک فراهم می کند و می تواند اندازه و شکل آنوریسم را بررسی کند. در طی سی تی اسکن، روی یک میز دراز می کشید. سپس با کمک اشعه ایکس تصاویر دقیقی از بدن ایجاد می کنند. ممکن است که پزشک رنگ کنتراست را در رگ های خونی فرد تزریق کند تا شریان ها در تصویر واضح تر باشند.

MRI

در این آزمایش روی یک میز متحرک که به درون یک دستگاه وارد می شود دراز می کشید. MRI از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تهیه تصاویر دقیق از بدن استفاده می کند. ممکن است که یک رنگ درون رگ های خونی تزریق شود تا واضح تر دیده شوند (آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی).

---

بیشتر بخوانید: برنامه غذایی مراقبت از کودکان و بزرگسالان

---

غربالگری برای آنوریسم آئورت شکمی

مرد بودن و سیگار کشیدن به طور چشمگیری خطر بروز آنوریسم آئورت شکمی را افزایش می ‌دهد. توصیه ها در خصوص غربالگری متفاوت است، اما به طور کلی این موارد را در نظر داشته باشید. مردان ۶۵ تا ۷۵ ساله ای که سابقه سیگار کشیدن دارند باید آزمایش سونوگرافی شکمی انجام دهند. برای مردان ۶۵ تا ۷۵ ساله که سابقه سیگار کشیدن ندارند، ممکن است که پزشک پیشنهاد دهد که از سونوگرافی شکمی استفاده کنید.

تصمیم درباره این موضوع به عوامل مخاطره آمیز همچون سابقه خانوادگی در بیماری آنوریسم بستگی دارد. این موضوع که آیا زنان ۶۵ تا ۷۵ ساله ای که سابقه سیگار کشیدن یا سابقه خانوادگی آنوریسم آئورت شکمی را دارند به غربالگری آنوریسم آئورت شکمی نیاز دارند یا نه، کاملا مشخص نیست. از پزشک سوال بپرسید که آیا به سونوگرافی نیازی دارید یا نه. معمولا زنانی که سابقه سیگار کشیدن ندارند، نیازی به تحت نظر بودن برای این اختلال ندارند.

نظارت پزشکی آنوریسم آئورت شکمی

هدف از درمان (چه نظارت پزشکی و چه جراحی) پیشگیری از پارگی آنوریسم است. نوع درمان به اندازه آنوریسم آئورت و سرعت پیشرفت آن بستگی دارد. اگر آنوریسم شکمی کوچک باشد و علائمی نداشته باشید، ممکن است که پزشک این گزینه را توصیه کند. برای بررسی این که آیا آنوریسم در حال رشد است یا نه، باید به طور مرتب با پزشک ملاقات داشته باشید.

به علاوه برای درمان اختلالاتی همچون فشار خون بالا که می توانند اختلال آنوریسم را تشدید کنند، نیز باید تحت نظر باشید. گاهی از آزمایش های تصویر برداری برای بررسی اندازه آنوریسم استفاده می کنند. معمولا ۶ ماه بعد از تشخیص آنوریسم و در مراجعه های مکرر به پزشک از شما سونوگرافی شکمی می گیرند.

درمان آنوریسم آئورت شکمی (AAA) به عوامل مختلفی (از جمله اندازه آنوریسم، سن و سلامتی تان) بستگی دارد. به طور کلی اگر آنوریسم بزرگ باشد (۵.۵ سانتی متر یا بیشتر) به شما توصیه می شود که جراحی شوید. هدف از جراحی تقویت قسمت ملتهب آئورت یا جایگزینی آن با لوله مصنوعی است. این به این علت است که خطر پارگی آنوریسم بیش از خطر ترمیم آن است.

اگر آنوریسم کوچک (۳.۰ تا ۴.۴ سانتی متر) یا متوسط (۴.۵ تا ۵.۴ سانتی متر) دارید، برای بررسی اندازه آن باید مرتب آزمایش دهید. علاوه بر این به شما توصیه هایی در خصوص کاهش خطر پیشرفت و پارگی آنوریسم می شود؛ مثلا باید سیگار کشیدن را متوقف کنید. ممکن است که پزشک داروهایی برای کاهش فشار خون و سطح کلسترول برای شما تجویز کند.

اگر آنوریسم آئورت شکمی (AAA) بزرگ دارید

اگر پزشک تشخیص داده که آنوریسم شما ۵.۵ سانتی متر یا بزرگ تر است، شما را به جراح عروق (متخصصی که در بیماری های مربوط به رگ های خونی تخصص دارد) ارجاع می دهد. گاهی جراح عروق جراحی را پیشنهاد می دهد. جراح با در نظر گرفتن سلامتی تان و اندازه آنوریسم گزینه های درمانی را با شما در میان خواهد گذاشت.

اگر پزشک تشخیص داد که جراحی گزینه مناسبی برای شما نیست، می توانید با مراجعه مرتب به پزشک و تحت نظر بودن از خطر پارگی آنوریسم در امان باشید. در قسمت زیر درباره نحوه درمان آنوریسم های بزرگ شما را آگاه خواهیم کرد.

دو تکنیک جراحی برای درمان آنوریسم های بزرگ وجود دارد:

• جراحی اندوواسکولار
• جراحی باز

اگر چه هر دو تکنیک به یک اندازه در کاهش خطر پارگی آنوریسم موثر هستند، اما هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. جراح درباره این که کدام جراحی گزینه مناسب تری است شما را مطلع خواهد کرد.

جراحی اندوواسکولار

جراحی اندوواسکولار نوعی از جراحی است که جراح در کشاله ران برش کوچکی ایجاد می کند. سپس یک تکه لوله کوچک به اسم گرافت که از فلز ساخته شده در شریان پا و در قسمت ملتهب آئورت جایگذاری می شود و به دیواره آئورت در دو انتها فرستاده می شود. این کار سبب تقویت آئورت و کاهش احتمال پارگی آن می شود.

این جراحی معمولا بی خطر است و حدود ۹۸ تا ۹۹ درصد از افرادی که آن را انجام می دهند ریکاوری کامل خواهند است. زمان ریکاوری مورد نیاز برای این نوع جراحی کمتر از جراحی باز است. در این جراحی، احتمال بروز عوارض جانبی ای همچون عفونت زخم و ترومبوز وریدی عمقی (DVT) وجود دارد. اما در این نوع جراحی، روش اتصال گرافت به اندازه جراحی باز امن نیست. برای اطمینان از این که گرافت نلغزیده بهتر است که به طور مرتب تحت نظر باشید. در صورت لغزیدن گرافت ممکن است که به جراحی مجدد نیاز باشد.

جراحی باز

در جراحی باز، پزشک برشی در شکم ایجاد می کند تا به آئورت شکمی دسترسی پیدا کند و قسمت بزرگ شده را با گرافت جایگزین کند. این نوع گرافت، یک لوله ساخته شده از مواد مصنوعی است. از آن جایی که این گرافت توسط جراح در جای خود قرار گرفته، احتمال این که سر جای خود بماند بیشتر است و معمولا تا آخر عمر فرد برای او مشکل ساز نمی شود. خطر بروز عوارض جانبی ‌مربوط به گرافت در این نوع جراحی نسبت به افرادی که جراحی اندوواسکولار داشته اند کمتر است.

معمولا این جراحی به افرادی که از نظر سلامتی در سطح خوبی نیستند پیشنهاد نمی شود چون جراحی بزرگی در نظر گرفته می شود. این جراحی نسبت به جراحی اندوواسکولار خطرناک تر است و حدود ۹۳ تا ۹۷ درصد از افرادی که این جراحی را داشته اند ریکاوری کامل خواهند داشت. خطرات اصلی این جراحی مرگ و حمله قلبی هستند و زمان مورد نیاز برای ریکاوری در این جراحی طولانی تر از جراحی اندوواسکولار است. احتمال بروز عوارض جانبی ای همچون عفونت زخم، عفونت قفسه سینه و DVT هم وجود دارد.

اگر آنوریسم آئورت شکمی کوچک یا متوسط دارید

اگر آنوریسم کوچک (۳.۰ تا ۴.۴ سانتی متر) یا متوسط (۴.۵ تا ۵.۴ سانتی متر) باشد، به جراح عروق ارجاع داده نمی شوید. به همین خاطر است که معمولا به جراحی هم نیازی نیست. برای تحت نظر داشتن اندازه آنوریسم باید به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید. اگر آنوریسم کوچک است هر سال باید آزمایش دهید و اگر آنوریسم متوسط است باید هر ۳ ماه یکبار آزمایش دهید تا پزشک مطمئن شود که آنوریسم بزرگ نشده است.

ممکن است که پزشک درباره پیشگیری از بزرگ شدن آنوریسم توصیه هایی در اختیار شما قرار دهد، از جمله:

• توقف سیگار کشیدن
• داشتن برنامه غذایی متعادل
• داشتن وزنی متناسب
• ورزش مرتب

اگر سیگار می کشید مهم ترین تغییری که می توانید ایجاد کنید ترک سیگار است. رشد آنوریسم در افراد سیگاری بیش از افرادی است که سیگار نمی کشند. در مراجعات مرتب، پزشک تصمیم می گیرد که داروی کنونی را تغییر دهید یا مصرف داروی جدیدی را شروع کنید، به خصوص  اگر فشار خون بالا دارید معمولا پزشک استفاده از دارویی به نام مهارکننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) را پیشنهاد می دهد. اگر کلسترول بالا دارید معمولا با دارویی به نام استاتین درمان خواهید شد.

---

بیشتر بخوانید: چگونه کنترل فشار خون را در دست بگیریم

---

درمان پارگی آنوریسم آئورت شکمی

درمان اورژانسی پارگی آنوریسم آئورت شکمی شامل استفاده از گرافت برای ترمیم پارگی آنوریسم است. تصمیم درباره جراحی باز یا اندوواسکولار بسته به شرایط شخص است و این تصمیم توسط جراح گرفته می شود.

بعد از ترمیم آنوریسم آئورت شکمی چه انفاقی می افتد؟

بعد از پروسه ترمیم آنوریسم آئورت شکمی، شما را به اتاق ریکاوری یا بخش مراقبت های ویژه (ICU) می برند. سپس شما را به مانیتوری متصل می کنند که فعالیت قلب، فشار خون، سرعت تنفس و سطح اکسیژن را نمایش می دهد. در ابتدا برای کمک به تنفس شما، از لوله تنفسی استفاده می کنند و بعد از این که قادر به تنفس بودید این لوله ها را جدا می کنند. وقتی بیدار شدید و اثر داروی بیهوشی تقریبا از بین رفت و قادر به تنفس بودید، پرستار دستگاه تنفسی را تنظیم می کند.

وقتی بدون هیچ مشکلی قادر به تنفس بودید و می توانستید سرفه کنید، پرستار لوله تنفسی را بر می دارد. بعد از برداشتن لوله تنفسی، پرستار به شما کمک می کند که هر ۲ ساعت یکبار سرفه کنید و نفس عمیق بکشید. این کار ممکن است که کمی سخت به نظر برسد اما برای پیشگیری از جمع شدن مخاط در ریه ها ضروری است. جمع شدن مخاط در ریه ها می تواند سبب پنومونی شود. در صورت نیاز پرستار به شما داروی مسکن خواهد داد.

گاهی پزشک برای کنترل عملکرد قلب، فشار خون و مشکلات مربوط به خونریزی داروهای درون وریدی تجویز می کند. با ثابت شدن شرایط تان پزشک به آرامی میزان این داروها را کاهش می دهد. بعد از این که پرستار لوله تنفسی را برداشت و شرایط تان ثابت شد، باید مصرف مایعات را شروع کنید. در ابتدا باید از مواد غذایی شل استفاده کنید و سپس با گذشت زمان می توانید مواد غذایی سفت تر هم استفاده کنید. اگر پزشک از لوله درن در شکم تان استفاده کرده، تا زمان برداشتن لوله نمی توانید چیزی بخورید یا بنوشید.

هنگامی که روده ها قا‌در به از سرگیری عملکرد خود بودند، پرستار لوله درن را بر می دارد. وقتی پزشک تشخیص داد که شرایط تان رو به بهبود است، از قسمت مراقبت های ویژه شما را به بخش مربوطه منتقل می کنند. سپس به آرامی توانایی انجام فعالیت در شما افزایش میابد و می توانید از تخت بیرون بیایید و قدم بزنید. قبل از مرخص شدن از بیمارستان پزشک درباره داروهایی که باید مصرف کنید و ملاقات های بعد از جراحی با شما صحبت خواهد کرد.

در خانه

بعد از جراحی باید محلی که جراحی روی آن انجام شده را تمیز و خشک نگه دارید. پزشک درباره شستشو و حمام توصیه هایی در اختیارتان قرار خواهد داد. اگر قبلا بخیه ها در بیمارستان برداشته نشدند؛ در طی ملاقات های بعد از جراحی، پزشک بخیه ها را بر می دارد. تا چند روز بعد از ترمیم آنوریسم، محل جراحی دردناک و حساس خواهد بود. برای رهایی از درد به میزان تجویز شده از داروهای مسکن استفاده کنید. تا زمانی که پزشک تایید نکرده نباید رانندگی کنید. ممکن است که پزشک محدودیت های دیگری را نیز در اختیارتان قرار دهد.

اگر هر از یک شرایط زیر را دارید، به پزشک اطلاع دهید:

• تب و لرز
• قرمزی، ورم، خونریزی از محل برش
• افزایش درد در اطراف محل برش

ممکن است که پزشک بعد از این پروسه سایر دستورالعمل ها را با توجه به شرایطی که دارید در اختیارتان قرار دهد.

پیش بینی بهبود در مدت طولانی چگونه است؟

اگر پزشک جراحی باز شکم را پیشنهاد داده باشد ریکاوری ممکن است که ۶ هفته طول بکشد. ریکاوری بعد از جراحی اندوواسکولار تنها ۲ هفته زمان می برد. موفقیت جراحی و ریکاوری به این بستگی دارد که آنوریسم آئورت شکمی قبل از پارگی تشخیص داده شده است یا نه. اگر آنوریسم را قبل از پارگی تشخیص دهند، احتمال بهبود بالا می رود.

چگونه می توان از آنوریسم آئورت شکمی پیشگیری کرد؟

تمرکز روی سلامت قلب می تواند سبب پیشگیری از آنوریسم آئورت شکمی شود. این به معنای کنترل هر آن چه که می خورید، ورزش کردن و دوری از عوامل مخاطره آمیز قلبی عروقی همچون سیگار کشیدن است. ممکن است که پزشک داروهایی برای کنترل فشار خون بالا و کلسترول تجویز کند یا توصیه هایی برای کنترل دیابت ارائه دهد.

اگر به علت سیگار کشیدن یا سایر عوامل در معرض آنوریسم آئورت شکمی دارید، ممکن است هنگامی که به ۶۵ سالگی رسیدید پزشک از آزمایش هایی برای بررسی شرایط تان استفاده کند. آزمایش های غربالگری از سونوگرافی شکمی برای بررسی تورم آئورت استفاده می کنند. این آزمایش ها بدون درد هستند و معمولا تنها یک بار انجام می شوند.

 

آیا به کفش های خاص که از انحنای کف پا پشتیبانی می کنند یا کفی های طبی نیاز دارید؟ افرادی که خیلی اهل پیاده روی هستند همیشه به دنبال راهی برای پیدا کردن کفش و کفی مناسبی هستند که بتوانند با آن احساس راحتی داشته باشند. اگر چه استفاده از کفش های پیاده روی تا حدی می تواند خیال تان را راحت کند، اما ممکن است بخواهید که برای معاینه توسط متخصص مربوطه اقدام کنید. برخی از متخصصان در تعیین کفش و کفی های مناسب تخصص دارند و به فرد این امکان را می دهند که به بهترین نتیجه برسد. اسکن کف پا به افرادی که پادرد دارند کمک می کند که با استفاده از کفی و آتل مناسب به بهترین نتیجه ای که می خواهند برسند. در ادامه این مقاله ار بخش مقالات پزشکی موزیک دان به توضیج کامل انواع روش های اسکن کف پا پرداخته و با آنها آشنا می شویم.

اسکن کف پا چیست؟

اسکن کف پا پروسه ای که در آن فرد توسط دستگاه های مخصوص معاینه می شود. در طی اسکن کف پا، با کمک دستگاه های اسکنر، توزیع فشار در قسمت های مختلف پا بررسی می شود. این اسکن به فرد این امکان را می دهد که به فهم عمیق تری از ساختار پا و عملکرد آن دسترسی پیدا کند. علاوه بر اطلاعات به دست آمده از اسکن پا، فرد هم باید درباره مشکل و دردی که دارد با پزشک صحبت کند تا پزشک به هر گونه ناهنجاری پی ببرد و نگرش کامل تری نسبت به نیازهای شخص داشته باشد.

چرا باید توسط اسکنر پا معاینه شوید؟

تکنولوژی استفاده شده در اسکنرهای پا سبب ایجاد اطلاعات دقیق و همه جانبه ای می شود. می توان اسکن کف پا را همزمان با آنالیز گیت (حرکت)، آنالیز بیومکانیکی، بررسی وضعی و آزمایش حرکت مفاصل انجام داد و تصاویری دقیق از فشار وارده به پا و بدن به دست آورد.

تحليل استاتيک اسکن کف پا

تحليل استاتيک نوعی بررسی پا و وضعیت بدن است و هنگامی انجام می شود که فرد ایستاده است. این آنالیز اطلاعاتی درباره توزیع وزن و فشار وارده روی قسمت های مختلف پا فراهم می کند. این اطلاعات به تعیین کشش های ماهیچه ای اسکلتی ممکن کمک می کند. برای انجام این آزمایش باید به حالت راحت روی یک سکو بایستید. سپس کامپیوتر تصویری گرافیکی و با رنگ های مختلف تهیه می کند و توزیع فشار روی کف هر دو پا را نمایش می دهد.

تحلیل دینامیکی اسکن کف پا

تحلیل دینامیکی نوعی ارزیابی است که فشارهای وارده به قسمت های مختلف پا هنگام دویدن و قدم زدن روی اسکنر پا را اندازه گیری می کند. اطلاعات به دست آمده از این آنالیز نشان دهنده عملکرد و بیومکانیک پاها هستند که در تشخیص آسیب مفیدند. ممکن است که از فرد بخواهند که در مقابل یک سکو قدم بزند یا بدود؛ سپس حرکات او را بررسی می کنند. هدف از این تست بررسی این موضوع است که آیا حرکات فرد عادی هستند یا نه. در این روش هم کامپیوتر اطلاعات تصویری و عددی در مورد پاها فراهم می کند. اطلاعات به دست آمده توسط پزشک بررسی و تفسیر می شوند.

---

بیشتر بخوانید: اگر نگران سلامت مفاصل خود هستید بخوانید

---

اسکن کف پا کجا انجام می شود؟

جاهای زیادی وجود دارند که از تجهیزات اسکن کف پا استفاده می کنند. مراکزی هم وجود دارند که بعد از اسکن ساده کف پا، محصولی که با نیاز فرد متناسب است را پیشنهاد می دهند.

تجهیزات و آنالیز

تجهیزات استفاده شده، تصویر دقیقی از کف پا ارائه می دهند. بعضی از ابزار بررسی فشار و آنالیز گیت (حرکت) را به طور همزمان انجام می دهند. ترکیب این دو مورد با هم، تصویری دقیق از عملکرد پا و فشار وارده به آن ایجاد می کند. بررسی کلی چیزی حدود ۱۵ دقیقه زمان می برد؛ سپس به هر فردی توضیحات کامل و مورد نیاز را ارائه می دهند.

بعد از فهم شفاف و دقیق مشکل، پزشک توصیه هایی را در اختیار فرد قرار می دهد. پزشک با کمک این اطلاعات به دست آمده قسمت هایی از پا که مشکل دارند را مشخص می کند. این کار به او این امکان را می دهد که بهترین راه برای کاهش و حذف درد را امتحان کند.

هزینه

هیچ اجباری برای خرید کفی و محصولات ارائه شده وجود ندارد. به همین علت است که بیمه هزینه ای پرداخت نمی کند. ممکن است که پزشک به فرد پیشنهاد دهد که کفش یا کفی کفش مخصوصی را خریداری کند. در برخی شرایط کفی مورد نیاز فرد باید متناسب با نیاز او سفارش داده و ساخته شود، در این مواقع گاهی بیمه هزینه آن را تقبل می کند.

آیا پروسه اسکن کف پا، پروسه ای موثر است؟

امروز استفاده از اسکن کف پا در مراکز و با دستگاه های مخصوص در حال گسترش است. آیا این اسکن مفید و قابل قبول است؟ استفاده از دستگاه های اسکنر، چیز جدیدی نیست. چندین سال است که از این سیستم ها برای درمان بسیاری از بیماران و انجام تحقیقات استفاده می شود. مشکل اساسی ای که وجود دارد در نحوه تفسیر اطلاعات به دست آمده است. اطلاعات به دست آمده از این دستگاه ها گاهی می تواند از نظر بالینی مفید باشد و گاهی نه.

از این دستگاه ها به عنوان ابزاری برای بررسی این که در کدام قسمت از پاها فشار وجود دارد استفاده می کنند، دستگاه مشخص می کند که این قسمت ها کجا هستند. اما تفسیر درست این اطلاعات کار یک کارشناس یا متخصص ماهر است که بتواند تشخیص دهد که چرا این اتفاق افتاده و آیا مشکل مشاهده شده از نظر بالینی اهمیت دارد یا نه. به علاوه، تکنولوژی های گوناگون اطلاعات یکسانی فراهم نمی کنند. برای مثال سیستم AMFIT قادر به تهیه تصویری ۳ بعدی از پا است.

که برخی سیستم های دیگر قادر به تهیه این اطلاعات نیستند. به این معنی که گاهی با کمک اطلاعات به دست آمده از سیستم های ۲ بعدی، درباره مشکل و درمان تصمیم گیری می شود. اگر چه از سیستم های ۲ بعدی برای تهیه محصولاتی برای درمان اختلالات مربوط به پا استفاده می کنند اما تنها تصویر ۳ بعدی از پا قابل قبول است. معمولا تصاویر ۳ بعدی با کمک اسکن لیزر یا سیستم AMFIT تهیه می شوند.

پزشک چه کاری می تواند انجام دهد

به عنوان متخصص، پزشک باید بتواند فراتر از آن چیزی که پیداست را تشخیص دهد و بتواند به طور تخصصی نتایج به دست آمده را تفسیر کند. تشخیص مشکل تنها توسط پزشک ماهر انجام می شود.

اسکن کف پا و استفاده از دستگاه های نگاشت

دستگاه های اسکنر این امکان را فراهم کرده اند که با استفاده از تکنیک های ساده و آسان عملکرد پا را از طریق توزیع فشار بسنجند. بررسی عملکرد پا از طریق این دستگاه ها به متخصصان این امکان را می دهد که دلیل اصلی مشکل را پیدا کنند. می توانید از تکنیک F_scan و الگوی سنجیدن فشار استفاده کنید. افراد متخصص همیشه اطلاعات معقولی درباره درمان، در اختیار افرادی که از ناهنجاری های پا رنج می برند قرار می دهند.

اسکن کف پا به فرد کمک می کند که:

• عدم تقارن و ناهماهنگی را بین پای راست و چپ تشخیص دهد.
• تاثیر درمان را بررسی کند.
• با گزارشات خودکار، قبل و بعد از درمان را مقایسه کند.
• با اطلاعات بصری درباره آسیب های موجود مطلع شود.
• تفاوت توزیع فشار بین پای چپ و راست را تشخیص دهد.

الگوریتم اف اسکن (F-SCAN) برای اسکن کف پا

یکی از اسکنرهای نسبتا قدیمی این سیستم است. دستگاه های زیادی وجود دارند که بتوانند نیاز افراد را برآورده کنند. تکنولوژی F-SCAN یکی از دستگاه های مفید و مهم در نظر گرفته می شود. این دستگاه دقیق است، قابلیت تولید مجدد اطلاعات را دارد و استفاده از آن هم راحت است. توانایی نمایش تصویر در این دستگاه قادر است که تصاویری با رنگ های گوناگون را نمایش دهد و فهم و تفسیر آن را راحت کند.

هدف اصلی سیستم F-SCAN، بررسی توزیع فشار در طول زمان است. توزیع فشار عمودی و فشار وارده به سطح ثبت و پردازش می شوند و سپس به تصویر کشیده می شوند. این سیستم قابلیت تنظیم شدن اطلاعات و ارائه آن ها با روش های جامع را دارد. هم اکنون در حال کار کردن روی به روز رسانی نرم افزار F-SCAN هستند تا بتوانند توانایی تشخیصی این سیستم را ارتقاء دهند.

۴ حیطه بالینی که از F-SCAN استفاده می کنند شامل این مواردند: تشخیص ناهنجاری های بیومکانیکی خاص، بررسی تغییرات قبل و بعد از استفاده از یک ابزار خاص، بررسی پای افرادی که اختلالات مربوط به عصب ها و دیابت دارند، بررسی عملکرد فرد قبل و بعد از عمل جراحی. سیستم F-SCAN شک و شبهه را از بین می برد و پروسه تشخیصی مفیدی در نظر گرفته می شود.

از آن جایی که آگاهی فرد را در خصوص مشکلات بالینی بالا می برد، در کنترل عوارض جانبی گزینه مناسبی در نظر گرفته می شود. سال ها پیش وقتی این ابزارهای تشخیصی به تازگی استفاده می شدند، سوال مکرری که پزشکان می پرسیدند این بود: این ابزار چه اطلاعاتی را می تواند در اختیارم قرار بدهد که خودم با مشاهده راه رفتن بیمار متوجه آن ها نمی شوم؟

دستگاه های نگاشت و اسکن کف پا

چندین سال پیش دکتر شول (Dr. Scholl)، تکنولوژی نگاشت که مخصوص اسکن کف پا بود را به طور گسترده روانه بازار کرد. هم اکنون فروشگاه ها و نمایندگی های آن ها در سرتاسر دنیا مشغول به کارند. دستگاه های دکتر شول که انقلابی در زمینه دستگاه های گوناگون در نظر گرفته می شدند، قادر به تولید کفی و کفش هایی بودند که متناسب با نیاز فرد باشد.

تبلیغات تلویزیونی اظهار کردند که در ساخت این کفش ها و کفی های مخصوص، پزشکان ماهری نظارت دارند و هدف آن ها حل مشکلات افرادی بود که در زندگی خود با پادرد و سایر مشکلات پا دست و پنجه نرم می کردند. برند دکتر شول به بیماران قول داده بود که در تمام روز از خستگی و پادرد در امان خواهند بود. به علاوه ادعا میشد که استفاده از این محصولات سبب رهایی از درد ناشی از فاشئیت پلانتار، درد در پاشنه پا، خار پاشنه و حتی تاندونیت آشیل می شود. یکی از جملاتی که همیشه به کار می بردند این بود که دیگر نیازی نیست که با پادرد زندگی کنید.

خیلی از این دستگاه های مخصوص یا مراکز ساخت کفی های طبی از حیله های فروش محصولات استفاده می کردند تا محصولات خود را به فروش برسانند. خیلی از کسانی که این محصولات را خریداری کرده بودند هیچ تفاوت خاصی را مشاهده نکردند و با پادرد به زندگی خود ادامه می دادند. در مقایسه با سایر رقبا، کفی های دکتر شول نرم و انعطاف پذیر بودند اما در درمان اختلالاتی همچون فاشئیت پلانتار یا درد در قسمت قوس پا خیلی مفید نبودند.

این محصولات نمی توانند هنگام راه رفتن فرد حرکات فاسیا را کنترل کنند و در اکثر موارد نمی توانند اختلالات و مشکلات مربوط به پاها را برطرف کنند. وقتی فرد راه می رود به استخوان پاشنه پا فشار وارد می شود و همین موضوع سبب تحریک التهاب می شود. درد قوس کف پا نوعی التهاب بافت پا است و گاهی علت آن وزن زیادی است که به پا تحمیل می شود؛ به همین علت است که محصولات و کفی ها نمی توانند در اصلاح آن خیلی موثر باشند. تنها ۱ نفر از هر ۱۰ نفر با استفاده از این محصولات مشکلش بهبود پیدا می کند.

اسکنرهای پا با کمک سنسورهای کوچک، فشار وارده به پا را بررسی می کنند. در حقیقت ۲۰۰۰ سنسور وجود دارد که می تواند نشان دهد که هنگام ایستادن به کدام قسمت ها فشار بیشتری وارد می شود. بعد از تشخیص نقاطی که بیشترین فشار به آن جا وارد می شود، پزشک با کمک اطلاعات دستگاه یک راه حل برای مشکل تان در نظر می گیرد. اما متاسفانه این دستگاه نمی تواند اطلاعاتی را فراهم کند که در تعیین شکل کفی طبی مناسب باشند.

همان طور که در قسمت بالا به آن اشاره شد هیچ یک از سنسورها قادر به تعیین شکل و نوع ابزار طبی مناسب برای فرد نیستند. به علاوه در خیلی موارد قادر به برطرف کردن پادرد و مشکلات کف پا نیستند. مشکل خیلی از کفی های بدون تجویز پزشک این است که بیش از حد نرم هستند. خیلی از کفی ها به قدری نرم هستند که با یک فشار کوچک دست به راحتی فشرده می شوند و نمی توانند مشکلات مربوط به کف پا را درمان کنند.

پس بعد از استفاده از آن و تحمیل وزن بدن روی آن ها کاملا از بین می روند. گاهی برخی از این کفی های طبی هر چقدر هم مناسب پا باشند، بعد از مدتی که فرد از آن ها استفاده کرد به علت فشار وزن، صاف می شوند و دیگر کارآمد نیستند. حقیقت این است که این دستگاه های سنسوردار یک تکنولوژی ساده هستند که فشار بالا را حس می کنند. این تکنولوژی می تواند بیان کند که هنگام ایستادن چه میزان فشار به کف پای فرد وارد می شود و هنگامی که فرد در حالت های دیگر قرار دارد قادر به بیان توزیع فشار نیست.

ساخت ابزار و کفی با توجه به شرایط فرد نه تنها باید از روی تصاویر ۳ بعدی از دو پا انجام شود بلکه به بررسی بیومکانیکی از جمله آنالیز گیت هم نیاز دارد. بیمار باید ابزاری را استفاده کند که متناسب با نیاز و وضعیت پای او ساخته شده است. خیلی از این ابزارها توانایی تشخیص نوع پا یا مشکل فرد را ندارند. پس اگر پادرد دارید باید چه کار کنید؟ دنبال بریس یا آتلی بگردید که می تواند در حین فعالیت و حرکت پایتان را ثابت نگه دارد. برای درمان التهاب نیام و تاندونیت باید در طول حرکت، رباط ها یا تاندون ها را ثابت نگه داشت.

هیچ یک از ابزار و کفی های طبی قادر به انجام کاری که بریس می تواند انجام دهد نیست. ابزارها و کفی های طبی برای کنترل انطباق و عملکرد پا برای درمان و پیشگیری از آسیب طراحی شده اند. این کفی ها دویدن، قدم زدن و ایستادن را موثرتر می کنند و از آسیب به پا در طی انجام این فعالیت ها می کاهند و سبب تنظیم توزیع فشار در کف پا می شوند که از درد و اذیت شدن کم می کنند.

---

بیشتر بخوانید: دلیل درد پاشنه پا

---

کاربرد اسکن کف پا در آنالیز گیت

آنالیز گیت چیست؟

آنالیز گیت روشی است که به تعیین کفش مناسب برای فرد کمک می کند. تمام دونده ها به آنالیز گیت برای تعیین کفش مناسب نیاز دارند. برای شروع آنالیز گیت از شما درباره این که آیا هم اکنون می دوید و این که آیا قبلا آسیبی دیده اید که روی نحوه دویدن تان تاثیر گذاشته باشد، سوال می پرسند.

آنالیز گیت چگونه انجام می شود؟

برای شروع، از شما می خواهند که کفش مخصوصی بپوشید و برای ۲۰ الی ۳۰ ثانیه روی یک تردمیل بدوید. این کار به متخصص این امکان را می دهد که مشخص کند فرد چگونه می دود و در کدام قسمت ها به مشکل بر می خورد. به علاوه امکان تشخیص ناهنجاری های بیومکانیکی در زانو و مچ پا را فراهم می کند. بعد از این که ضبط دویدن تان تمام شد، فیلم تهیه شده را پخش می کنند. با بررسی نحوه دویدن تان، آسیب های گذشته و اهدافی که از دویدن دارید، می توان بهترین و مناسب ترین کفش را برای شما در نظر گرفت.

سپس از آزمایش گیت استفاده می کنند تا مطمئن شوند کفشی که برای شما در نظر گرفته اند مناسب نیازتان است. نکته اساسی این است که با کفش احساس راحتی داشته باشید که این موضوع به مسافتی که قرار است بدوید هم بستگی دارد. با توجه به نحوه دویدن، گاهی کفش حرکات مچ پا را کنترل می کند. تنوع زیادی از کفش های مناسب برای دویدن در دسترس است. پس باید با توجه به نحوه و هدف دویدن، این کفش ها را تهیه کنید. کل این پروسه چیزی حدود ۱۵ دقیقه زمان می برد و فرد باید حدود ۱ دقیقه با سرعت ثابتی بدود.

آشنایی با مفهوم پروناسیون

پروناسیون به حالتی می گویند که پا به سمت داخل می چرخد. پروناسیون راهی است که بدن برای توزیع فشار انجام می دهد و قسمتی از چرخه گیت در نظر گرفته می شود. فهمیدن نوع پروناسیون برای تعیین کفش مناسب دویدن مفید است و به پیشگیری از آسیب کمک می کند.

سه نوع پروناسیون وجود دارد:

بیش از حد چرخیدن به داخل یا اورپروناسیون (Overpronation)

پروناسیون حدود ۷۰% از افراد از نوع اورپروناسیون است و تاکنون رایج ترین نوع پروناسیون در بین دونده ها بوده است. اورپروناسیون الگویی افراطی در چرخش طبیعی پا به سمت داخل در نظر گرفته می شود. این الگو بیشتر در دونده هایی که کف پای صاف یا با قوس کم دارند دیده می شود.

آندر پروناسیون (Underpronation)

که به آن سوپیناسیون هم می گویند، هنگامی اتفاق می افتد که قسمت بیرونی پا با شیب بیشتر از زاویه معمول با زمین برخورد کند و حرکات پا به سمت داخل جزئی یا ناچیز باشد که سبب تکان خوردن زیاد پا می شود. این حرکت بیشتر در دونده هایی که قوس زیاد پا دارند دیده می شود.

پروناسیون خنثی (Neutral)

این نوع پروناسیون هنگامی اتفاق می افتد که پا در یک حرکت کنترل شده اول به سمت بیرون حرکت می کند و سپس به سمت داخل می چرخد. این کار سبب توزیع وزن و پیشگیری از ایجاد فشار روی پا می شود.

چگونه نوع پروناسیون را مشخص کنید

اگر نمی توانید برای آنالیز گیت به مراکز مربوطه مخصوص مراجعه کنید، می توانید این آزمایش را امتحان کنید تا نوع پروناسیون پاهای خود را مشخص کنید. اگر حس می کنید که پروناسیون شما نسبت به دفعه قبلی که بررسی شدید تغییر کرده این روش می تواند به شما کمک کند.

تست پای خیس

برای انجام این کار، کف پای خود را خیس کنید، چند کاغذ که رنگ تیره دارند یا کاشی تیره قرار دهید و روی آن ها راه بروید و اثر پایی که باقی مانده را بررسی کنید. بررسی اثر پا به شما در تعیین نوع قوس پا و انتخاب کفشی که مورد نیازتان است کمک می کند. فراموش نکنید که لزوما گران بودن کفش نشان دهنده این نیست که گزینه مناسبی برای شماست.

پس خودتان را گول نزنید که همیشه بالا بودن قیمت مساوی با بهتر بودن آن است. ما همیشه پیشنهاد می دهیم که کفشی بخرید که نیم سایز یا یک سایز بزرگ تر از سایز اصلی پاهایتان باشد تا در طول دویدن جایی برای حرکات پا و گاهی ورم پا باشد. اگر هنگام خرید با کفش راه رفتید و احساس راحتی داشتید این لزوما به این معنا نیست که این کفش برای دویدن هم گزینه مناسبی است، پس حتما کفشی که می خواهید برای دویدن بخرید را روی تردمیل امتحان کنید.

---

بیشتر بخوانید: عوامل ایجاد ترک خوردگی پاشنه پا

---

آیا آنالیز گیت روش مفیدی است؟

بله کاملا! دونده هایی که کفش های نامناسب می پوشند و دچار ناهنجاری های پا هستند، در دراز مدت دچار آسیب می شوند. آنالیز گیت تنها ۱۵ دقیقه زمان می برد و روش ساده ای است پس چرا خود را به خطر بیندازید؟

چند مدت یک بار باید آنالیز گیت را انجام دهید؟

از آن جایی که هر چه بیشتر بدوید نحوه دویدن تان بیشتر عوض می شود، پیشنهاد می کنیم که سالی یکبار آنالیز گیت را انجام دهید.

• اگر همسرتان با یکی از شرکای تجاری یا همکارانش به شما خیانت کرده در مورد اینکه چطور میتواند رابطه اش را به صورت تجاری حفظ کند؛ با همدیگر صحبت کرده اید؟

• فکر می کنید میتوانید بار دیگر به همسرتان اعتماد کنید؟

• به نظرتان ادامه زندگی مشترکتان ارزش سرمایه گذاری و صرف زمان و انرژی تان را دارد؟

• آیا میتوانید یک زندگی مشترک طولانی، شاد و موفق داشته باشید؟

• آیا خیانت همسرتان برای همیشه قلب و ذهنتان را آزار می دهد؟

• در فکر تلافی و انتقام هستید؟

• میتوانید همسرتان را ببخشید یا میخواهید تا همیشه خیانتش را به رخ او بکشید؟

• خانواده و اطرافیانتان از ادامه زندگی مشترکتان حمایت می کنند یا مانعی برای آن خواهند بود؟

• آیا هر دوی شما میخواهید روی کیفیت رابطه و ازدواجتان کار کنید و یاد بگیرید چطور مسائل اساسی را بین خودتان حل کنید؟

مرحله دوم:خودشناسی و مشورت

پاسخ صادقانه خودتان به سوالات بالا را جمع آوری کنید.

 اگر پاسخ هایتان حاوی نکات مثبت و امید برای بازسازی رابطه است، دادن شانس دوم به رابطه عاشقانه تان را با یک مشاور مورد اعتماد مطرح کنید.

او به شما کمک میکند تا جنبه های دیگری از رابطه تان را هم ارزیابی کنید.

مرحله سوم:ایجاد مرزبندی های شفاف

اگر تصمیم گرفتید به همسرتان فرصتی دوباره بدهید، تاکید کنید که این فرصت هرگز تکرار نمی شود و در صورت خیانت شانسی برای حفظ ارتباطتان ندارد.

برایش مشخص کنید که حفظ ازدواجتان به معنی چشم پوشی، فراموش کردن یا بخشید خیانتش نیست.

ممکن است با دادن فرصت دوباره به همسرتان تا مدت ها با خودتان درگیر باشید و فکر کنید که دوباره به شما خیانت می کند یا خیر! این مرزبندی های شفاف به شما کمک می کنند تا علاوه بر مقابله کردن با همسر خیانت کارتان، احساس امنیت بیشتری کنید.

سخن آخر

خیانت یک عمل فریباکارانه است ولی دامنه اثراتش روی اعتماد، احساس و روابط افراد باقی می ماند.

این که چه رفتاری با همسر خیانت کارتان داشته باشید به نحوه واکنش و رفتار او بستگی دارد.

بنابراین بهتر است قبل از تصمیم گیری تمامی جوانب و رفتارهای او را بسنجید و سپس برای آینده رابطه تان تصمیم بگیرید.

بیماری آندومتریوز یک اختلال اغلب دردناک است که در آن بافتی شبیه به بافت داخل رحم، در خارج از رحم رشد می کند. آندومتریوز معمولا تخمدان ها، لوله های فالوپ و بافت درون لگن را درگیر می کند و بندرت ممکن است به بیش از اندام های لگن گسترش پیدا کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره بیماری آندومتریوز ، علائم و درمان آندومتریوز ادامه این مقاله از بیماری های زنان و زایمان موزیک دان را مطالعه نمایید.

آندومتریوز چیست؟

در بیماری آندومتریوز، بافت شبیه آندومتر، مشابه بافت آندومتر عمل می کند و با هر چرخه قاعدگی ضخیم شده، متلاشی می شود و خونریزی می کند. اما از آنجایی که این بافت اضافی، هیچ راهی برای خروج از بدن ندارد، گیر می کند. چنانچه آندومتریوز تخمدان ها را نیز درگیر کرده باشد، ممکن است کیست هایی موسوم به آندومتریوما شکل گیرد. بافت اطراف تحریک می شود و در نهایت اینکه در بافت همبند جای زخم و چسبندگی ایجاد می شود. منظور از بافت همبند نوارهای بافتی فیبری غیر طبیعی است که باعث می شود اندام ها و  بافت های لگن به هم بچسبند. آندومتریوز می تواند به خصوص در دوران قاعدگی باعث ایجاد درد شود که گاهی اوقات شدید است. مشکلات باروری نیز ممکن است توسعه یابد. خوشبختانه، درمان های موثری برای این بیماری وجود دارد.

علائم آندومتریوز

علائم اولیه آندومتریوز، درد لگن است که اغلب با دوران قاعدگی مرتبط است. با اینکه بسیاری از افراد گرفتگی عضلات را در طی دوره قاعدگی تجربه می کنند، اما افراد مبتلا به آندومتریوز، معمولا درد های قاعدگی را تجربه می کنند که خیلی بدتر از حد معمول است. درد هم ممکن است در طول زمان افزایش پیدا کند.

علائم و نشانه های رایج آندومتریوز شامل موارد زیر است:

پریودهای دردناک (دیسمنوره)

درد و انقباض لگن ممکن است قبل از عادت ماهیانه شروع شود و تا چندین روز ادامه داشته باشد. همچنین ممکن است بیمار،کمر درد و درد شکمی نیز داشته باشد.

آمیزش دردناک

داشتن درد در هنگام رابطه جنسی یا بعد از مقاربت، با داشتن آندومتریوز رایج است.

ادرار یا دفع دردناک

این علائم عموما در طول عادت ماهانه تجربه می شود.

خونریزی شدید

ممکن است گاهی دوره های قاعدگی شدید یا لکه بینی  و خونریزی بین دو قاعدگی را تجربه کنید.

ناباروری

آندومتریوز، اولین تشخیصی است که در افرادی که در جستجوی درمان ناباروری هستند، داده می شود.

دیگر علائم

خستگی، اسهال، یبوست، نفخ یا حالت تهوع به ویژه در دوران قاعدگی را تجربه کنید. شدت درد شما لزوما درجه یا مرحله بیماری شما را نشان نمی دهد. ممکن است مبتلا به آندومتریوز خفیف به همراه درد شدید باشید و یا ممکن است مبتلا به اندومتریوز پیشرفته به همراه کمی درد و یا بدون درد باشید.

آندومتریوز گاهی با عارضه های درد لگن مانند بیماری التهابی لگن (PID) یا کیست تخمدان، اشتباه گرفته می شود. این بیماری ممکن است با سندرم روده تحریک پذیر (IBS) که باعث بروز اسهال، یبوست و گرفتگی شکم می شود نیز اشتباه گرفته شود. سندرم روده تحریک پذیر می تواند به همراه آندومتریوز باشد که تشخیص بیماری را پیچیده تر می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم و نشانه ‌های آندومتریوز را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید . آندومتریوز می تواند یک وضعیت چالش برانگیز برای مدیریت سلامت باشد. تشخیص زود هنگام، یک تیم پزشکی دارای چندین تخصص و درک درستی از تشخیص، ممکن است منجر به بهبود بهتر علائم آندومتریوز شود.

علل آندومتریوز

اگرچه علت دقیق آندومتریوز مشخص نیست اما فرضیه های احتمالی موجود عبارتند از:

برگشت خون قاعدگی به رحم

در این حالت، خون قاعدگی حاوی سلول های آندومتر، در لوله های فالوپ به سمت عقب بر می گردند و در عوض اینکه از بدن خارج شوند، وارد حفره لگن می شوند. این سلول های آندومتر به دیواره های لگن و سطوح اندام های لگن می چسبند و در این محل رشد می کنند و ضخیم می شوند و در طول زمان عادت ماهانه خونریزی می دهند.

تغییر شکل سلول های صفاقی

متخصصان در آنچه که به عنوان  نظریه القایی شناخته می شود، عنوان می كنند كه هورمون ها یا عوامل ایمنی، سلول های صفاقی که در داخل شکم قرار دارند را به سلول های آندومتر تبدیل می کنند. می شوند.

تحول سلول های جنینی

هورمون هایی مانند استروژن ممکن است سلول های جنینی ( سلول هایی در مراحل اولیه رشد) را به سلول های آندومتری در طی دوران بلوغ تبدیل کنند.

لانه گزینی اسکار جراحی

پس از یک عمل جراحی مانند هیسترکتومی یا سزارین، سلول های آندومتر به یک برش جراحی متصل می شوند.

انتقال سلول های آندومتر

رگ های خونی یا سیستم مایع بافتی (لنفاوی)، سلول های آندومتر را به دیگر بخش های بدن منتقل می کند.

اختلال سیستم ایمنی

مشکلی در سیستم ایمنی بدن احتمال دارد توانایی بدن در تشخیص و نابودی بافت های آندومتر رشد کننده در خارج رحم را از بین ببرد.

عوامل خطر بیماری آندومتریوز

چندین عامل، خطر ابتلا به آندومتریوز را افزایش می دهد از جمله:

• نداشتن زایمان
• شروع دوره قاعدگی در سنین پائین
• شروع دور ه یائسگی در سن بالاتر
• دوره های کوتاه قاعدگی کمتر از ۲۷ روز
• دوره های شدید قاعدگی بیشتر از ۷ روز
• بالا بودن میزان استروژن در بدن یا تولید بیش از حد استروژن به مدت طولانی در بدن
• پائین بودن شاخص توده بدنی
• مبتلا بودن یک یا چند نفر از وابستگان( مادر، خواهر یا خاله) به آندومتریوز
• هر وضعیت پزشکی که مانع خروج طبیعی خون قاعدگی از بدن می شود
• ناهنجاری های رحم

آندومتریوز معمولا چند سال پس از شروع قاعدگی (منارک) ایجاد می شود. علائم و نشانه های آندومتریوز به طور موقت با بارداری  بهبود می یابد و ممکن است با یائسگی کاملا پایان پیدا کند، مگر اینکه شخص استروژن مصرف کند.

عوارض جانبی آندومتریوز

باروری

عارضه اصلی آندومتریوز اختلال در باروری است. تقریبا یک سوم تا نیمی از زنان مبتلا به آندومتریوز، مشکل بارداری دارند. برای بارداری، یک تخمک باید از تخمدان آزاد شود. سپس از طریق لوله فالوپ مجاور عبو ر کرده و توسط یک سلول اسپرم بارور شود. این تخمک بارور شده، خود را به دیواره رحم وصل می کند تا رشد خود را آغاز نماید. آندومتریوز ممکن است باعث بسته شدن لوله شده و  تخمک و اسپرم را از یکدیگر جدا کند. اما آندومتریوز  به نظر می رسد که به روش هایی غیر مستقیم مانند آسیب دیدن تخمک یا اسپرم نیز بر روی باروری اثر می گذارد.

با این حال، بسیاری از زنان مبتلا به آندومتریوز خفیف تا متوسط می توانند باردار شوند. پزشکان گاهی به زنان مبتلا به آندومتریوز توصیه می کنند که زمان بچه دار شدن را به تاخیر نیندازند زیرا ممکن است وضعیت با گذشت زمان بدتر شود.

سرطان تخمدان

سرطان تخمدان در بین زنان مبتلا به آندومتریوز، شیوع بالاتری از حد انتظار دارد. اما خطر کلی ابتلا به سرطان تخمدان در مراحل اولیه پائین است. برخی از مطالعات نشان می دهند که آندومتریوز این خطر را افزایش می دهد، اما به طور نسبی، هنوز هم پائین است. نوع دیگری از سرطان به نام آدنوکارسینوم مرتبط با آندومتریوز، اگر چه به ندرت اتفاق می افتد، اما بعدها در زندگی افرادی که به آندومتریوز مبتلا بوده اند، ایجاد می شود.

تشخیص آندومتریوز

پزشک برای تشخیص آندومتریوز و دیگر شرایطی که می تواند باعث درد لگن شود،از بیمار می خواهد تا علائم از قبیل محل درد و زمان بروز آن را توصیف کند. آزمایشات مربوط به تائید آندومتریوز شامل موارد زیر هستند:

معاینه لگن

پزشک، ناحیه لگن را برای بررسی وجود ناهنجاری هایی مانند کیست روی اندام های تناسلی یا جای زخم در عقب رحم، با دست معاینه و لمس می کند.  لمس نواحی کوچک آندومتريوز غالبا ممکن نیست، مگر اينكه کیست ایجاد شده باشد.

سونوگرافی

در این آزمایش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تهیه تصاویری از داخل بدن استفاده می شود. برای به دست آوردن این تصاویر، وسیله ای به نام مبدل روی شکم حرکت داده می شود یا وارد واژن (سونوگرافی تراس واژینال) می شود. هر دو نوع سونوگرافی برای بدست آوردن بهترین تصاویر در مورد اندام های تناسلی ممکن است انجام شود. آزمایش سونوگرافی استاندارد به طور قطع به پزشک نخواهد گفت که آیا آندومتریوز دارید یا خیر، اما می تواند کیست های مرتبط با اندومتریوز را تشخیص دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

MRI آزمایشی است که از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام ها و بافت های درون بدن استفاده می شود. در برخی موارد، MRI به  برنامه جراحی کمک می کند و اطلاعات مفصلی  در مورد مکان و اندازه کاشت اندومتر در اختیار جراح قرار می دهد.

لاپاروسکوپی

در برخی موارد، پزشک ممکن است شما را به یک پزشک جراح ارجاع دهد تا داخل شکم شما را بررسی کند (لاپاروسکوپی). در حالی که تحت بیهوشی عمومی قرار دارید، جراح در نزدیکی ناف برشی ایجاد کرده و یک وسیله باریک (لاپاروسکوپی) را داخل شکم می کند تا علائم آندومتریوز را مورد بررسی قرار دهد. لاپاروسکوپی می تواند اطلاعات مربوط به محل، وسعت و اندازه کاشت آندومتر را فراهم کند . جراح شما ممکن است برای آزمایش بیشتر، یک نمونه بافت (بیوپسی) بگیرد. غالبا با برنامه ریزی جراحی مناسب، جراح می تواند به طور کامل، آندومتريوز را در طول لاپاروسکوپی درمان کند،به طوری که فقط به یک عمل جراحی نیاز داشته باشید.

درمان آندومتریوز

آندومتریوز معمولا با دارو یا جراحی درمان می شود.  روش درمان با توجه به شدت نشانه ها و علائم و تمایل بیمار برای باردار شدن، انتخاب می شود. پزشکان معمولا ابتدا روش های درمانی محافظه کارانه را توصیه می کنند و اگر درمان اولیه با شکست مواجه شود،جراحی را انتخاب می کنند.

داروهای مسکن

پزشک توصیه می کند که مسکن های غیر تجویزی مانند داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDs)، ایبوپروفن (ادویل، مورتین IB و داروهای مشابه) یا ناپروکسین سدیم (الیو) برای تسکین انقباضات دردناک قاعدگی مصرف شود. اگر قصد باردار شدن ندارید، پزشک ممکن است هورمون درمانی را در کنار مصرف  داروهای مسکن توصیه کند.

هورمون درمانی

هورمون های مکمل گاهی درد آندومتریوز را کم یا کاملا برطرف می کنند. کم و زیاد شدن هورمون ها در دوران قاعدگی باعث ضخیم شدن، متلاشی شدن و خونریزی ایمپلنت های آندومتر می شوند. هورمون درمانی داروهای ممکن است رشد بافت آندومتر را آهسته کند و از لانه گزینی جدید بافت آندومتر جلوگیری می کند. هورمون درمانی یک ثابت دائمی برای آندومتریوز نیست. بعد از قطع درمان، می توانید علائم خود را برگردانید. هورمون درمانی های مورد استفاده برای آندومتر عبارتند از:

 قرص های ضد بارداری هورمونی

قرص های ضد بارداری، پچ ها و حلقه های واژینال به کنترل هورمون های مسئول انباشته شدن ماهانه بافت آندومتر کمک می کنند. بسیاری از این داروها،جریان قاعدگی را سبک تر و کوتاه تر می کنند. استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی مخصوصا در چرخه های مداوم قاعدگی، ممکن است در بعضی موارد باعث کاهش یا از بین رفتن درد شود.

 آنتاگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (Gn-RH)

این داروها تولید هورمون های تحریک کننده تخمدان را مسدود می کنند، میزان استروژن را کاهش می دهد و از قاعدگی جلوگیری می کند. بافت آندومتر با مصرف این دارو کوچک می شود. از آنجایی که این داروها، باعث ایجاد یائسگی مصنوعی می شوند، مصرف مقدار کمی استروژن یا پروژستین به همراه آگونیست های Gn-RH  ممکن است اثرات جانبی یائسگی مانند گرگرفتگی، خشکی واژن و تحلیل و پوکی استخوان را کاهش دهد. با قطع مصرف این دارو، دوره  قاعدگی شروع شده و میتوانید باردار شوید.

درمان با پروژستین

انواع روش های درمان با پروژستین مانند دستگاه داخل رحمی با لوونورژسترول (میرنا،  اسکایلا)، ایمپلنت ضد بارداری (Nexplanon)، آمپول ضد بارداری ( دپو _ پروورا) یا قرص پروژستین (کامیلا)، عادت ماهانه را متوقف کرده و از رشد ایمپلنت آندومتر جلوگیری می کند و علائم و نشانه های اندومتریوز را بهبود می بخشد.

 مهار کننده های آروماتاز

مهارکننده های آروماتاز دسته ای از داروها هستند که میزان استروژن را در بدن شما کاهش می دهد. پزشک شما ممکن است یک داروی مهار کننده آروماتاز را به همراه پروژستین یا ترکیبی از داروهای ضد بارداری هورمونی را برای درمان آندومتریوز تجویز کند.

جراحی محافظه کارانه

چنانچه مبتلا به آندومتریوز هستید و قصد باردار شدن داشته باشید، جراحی برای برداشتن ایمپلنت های اندومتریوز انجام می شود در حالی که رحم و تخمدان ها نگه داشته می شوند(جراحی محافظه کارانه) و ممکن است شانس موفقیت شما را برای بارداری افزایش دهد. اگر به دلیل وجود آندومتریوز، درد شدیدی دارید، ممکن است عمل جراحی مفید باشد اگر چه که آندومتریوز و درد ممکن است برگشت کند. پزشک ممکن است این عمل را به شیوه لاپاروسکوپی یا در موارد گسترده تر به روش جراحی قدیمی شکم انجام دهد. حتی در موارد شدید آندومتریوز، بیشتر آنها با روش جراحی لاپاروسکوپی قابل درمان هستند.

در جراحی لاپاراسکوپی، جراح یک وسیله تصویر برداری باریکی (لاپاروسکوپ) را از طریق یک برش کوچک در نزدیکی ناف، وارد شکم می کند تا بتواند بافت آندومتر را از طریق یک برش کوچک دیگر خارج کند. بعد از عمل جراحی، پزشك ممكن است برای كمك به تسکین درد، مصرف داروی هورمونی را توصیه كند.

درمان باروری

آندومتریوز می تواند منجر به ایجاد مشکل در بارداری شود. اگر برای بارداری مشکل دارید، پزشک ممکن است درمان باروری را تحت نظر یک پزشک متخصص باروری انجام دهد. درمان باروری شامل تحریک تخمدان های شما برای ایجاد تخمک های بیشتر در شرایط آزمایشگاهی است. اینکه کدام نوع درمان مناسب است، بستگی به وضعیت شخصی شما دارد.

هیسترکتومی با برداشتن تخمدان ها

عمل جراحی به منظور برداشتن رحم (هیسترکتومی) و تخمدان ها (اوفوروکتومی) زمانی به عنوان موثرترین درمان برای آندومتریوز شناخته می شد. اما متخصصان آندومتریوز به جای تمرکز بر حذف دقیق و کامل همه بافت ‌های آندومتریوز، از این رویکرد دور می‌شوند. برداشتن تخمدان ‌ها باعث یائسگی می شود. فقدان هورمون ‌های تولید شده توسط تخمدان‌ ها ممکن است باعث بهبود درد بیماران مبتلا به اندومتریوز پس از عمل جراحی شود اما برای برخی دیگر، آندومتریوز ممکن است بعد از جراحی، باقی بماند و علائم همچنان ادامه داشته باشند. یائسگی زود هنگام نیز خطر بیماری‌ های قلبی و عروقی، بیماری‌ های خاص متابولیک و مرگ زودرس را به همراه دارد .

برداشتن رحم (هیسترکتومی) گاهی اوقات می تواند برای درمان علائم و نشانه های  مرتبط با اندومتریوز از جمله خونریزی شدید قاعدگی و قاعدگی دردناک ناشی از گرفتگی رحم در افرادی که نمی خواهند باردار شوند، به کار رود. حتی وقتی تخمدان ها در جای خود باقی می مانند، هیسترکتومی ممکن است هنوز تاثیرات بلند مدتی بر سلامتی شما بگذارد، به خصوص اگر قبل از سن ۳۵ سالگی عمل جراحی داشته باشید. پیدا کردن پزشکی که با او احساس راحتی می‌کنید در مدیریت و درمان آندومتریوز بسیار مهم است . ممکن است بخواهید قبل از شروع هر نوع درمانی، یک بار دیگر نظر خواهی کنید تا مطمئن شوید که تمام گزینه ‌های و نتایج ممکن را می‌دانید .

درمان خانگی بیماری آندومتریوز

اگر درد شما ادامه پیدا کند و یا اگر درمانی پیدا کند که کمی به زمان نیاز داشته باشد، می‌توانید برای رهایی از ناراحتی خود اقداماتی را در منزل انجام دهید.

1. حمام گرم و یک پد گرمایشی می‌تواند به تسکین عضلات لگن،کاهش گرفتگی و درد کمک کند .
2. داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب غیر تجویزی ( NSAIDs ) مانند ایبوپروفن (ادویل، مورتین IB و داروهای مشابه ) و یا ناپروکسین سدیم (الیو) می‌توانند به تسکین دردهای دردناک قاعدگی کمک کنند.

داروهای جایگزین برای درمان آندومتریوز

برخی افراد، تسکین درد آندومتریوز را پس از درمان طب سوزنی گزارش کرده اند. با این حال، تحقیقات کمی در این زمینه . یا هر روش درمانی دیگر برای درمان آندومتریوز وجود دارد . اگر به دنبال کردن این درمان و به امید این هستید که می‌تواند به شما کمک کند، از پزشک خود بخواهید که یک متخصص طب سوزنی قابل اطمینان را پیشنهاد کند . با شرکت بیمه خود تماس بگیرید تا ببینید هزینه طب سوزنی را پوشش می دهد یا خیر.

مقابله و حمایت

اگر با آندومتریوز یا عوارض آن سر و کار دارید، پیوستن به یک گروه حمایتی برای زنان مبتلا به اندومتریوز یا مشکلات باروری را در نظر داشته باشید. گاهی اوقات صحبت با زنان دیگری که می توانند با احساسات و تجربیات شما ارتباط برقرار کنند، کار ساده ای است.

آمادگی برای یک قرار ملاقات

اولین ملاقات شما احتمالا با پزشک مراقبت های اولیه و یا پزشک متخصص زنان خواهد بود. اگر به دنبال درمان ناباروری هستید، ممکن است به پزشکی که در زمینه هورمون ها و بهینه سازی باروری (غدد درون ریز تولید مثل) تخصص دارد، مراجعه کنید. از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانمد کوتاه مدت باشند و به یاد آوردن تمام چیزهایی که می خواهید در مورد آن صحبت کنید دشوار است، ایده خوبی است که قبل از قرار ملاقات خود را آماده کنید.

---

بیشتر بدانید؛ بالا رفتن سن ازدواج و بارداری سبب تشدید آندومتریوز میشود 

---

آنچه که شما می توانید درباره آندومتریوز انجام دهید

1. تهیه لیستی از علائمی که تجربه می کنید. تمام علائم خود را یادداشت کنید، حتی اگر فکر می کنید که ربطی به وضعیت شما ندارد.
2. تهیه لیستی از هرنوع دارو، داروهای گیاهی یا مکمل های ویتامینی که مصرف می کنید و اینکه هر چند وقت یکبار آنها را مصرف کنید و دوزهای مصرفی به چه میزان هستند.
3. در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا یک دوست نزدیک را به همراه خود ببرید.در این جلسه ممکن است اطلاعات زیادی به دست بیاورید که به یاد آوردن تمام آنها سخت و دشوار است.
4. یک دفترچه یادداشت به همراه خود داشته باشید و از آن برای یادداشت کردن اطلاعات مهم در طول این جلسه استفاده کنید.
5. تهیه لیستی از سوالات که باید از پزشک خود بپرسید. سوالات مهم خود را در ابتدای لیست یادداشت کنید.

برخی از سوالات مهمی که درباره آندومتریوز  باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آندومتریوز چگونه تشخیص داده می شود؟
• چه داروهایی برای درمان آندومتریوز وجود دارد؟ آیا دارویی وجود دارد که بتواند علائم من را بهبود ببخشد؟
• چه نوع عوارض جانبی از مصرف دارو می توانم انتظار داشته باشم؟
• تحت چه شرایطی عمل جراحی توصیه می شود؟
• آیا قبل یا بعد از عمل جراحی، دارویی باید مصرف کنم؟
• آیا آندومتریوز بر توانایی من برای باردار شدن، تاثیر خواهد گذاشت؟
• آیا درمان آندومتریوز می تواند باروری مرا بهبود ببخشد؟
• آیا می توانید روش های درمانی دیگری را به من پیشنهاد کنید که آنها را امتحان کنم؟

از پزشک چه انتظاری دارید

برخی از سوالاتی که احتمال دارد پزشک از شما بپرسد عبارتند از:

• چند بار این علائم را تجربه می کنید؟
• چند وقت است که این علائم را دارید؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• آیا علائم شما به چرخه قاعدگی تان مربوط می شود؟
• آیا چیزی وجود دارد که باعث بهبودی علائم شما شود؟
• آیا چیزی باعث می شود علائم شما بدتر شود؟
• آیا چیزی وجود دارد که باعث بدتر شدن علائم شما شود؟

واریس یکی از رایج ترین بیماری های عروقی انسان است و حدود ۲۰ درصد از افراد به طور میانگین به این بیماری مبتلا می شوند. بیشتر افراد   میانسال بخصوص خانمهای بالای ۴۵ سال و نیز زنان باردار درگیر بیماری واریس هستند. در بعضی از خانواده ها واریس بطور شایعتری دیده میشود که میتواند به علت تغییرات جدار سیاهرگها و نیز اختلال در کارکرد دریچه هایی باشد که خون را از اندامها به طرف قلب هدایت می کنند. گاهی وقت ها واریس باعث بروز مشکلات جدی تر می شود و اختلال در گردش خون و بی تعادلی در حرکت را به وجود می آورند. بعضی از سیاهرگ‌های واریسی به طور عمیقی درون ساق پا قرار داشته و قابل مشاهده نیستند. سیاهرگ هاى متورم و بادکرده به دو شکل دیده مى شوند: وریدهاى طنابی و وریدهاى تارعنکبوتى(تلانژکتازى)

انواع مختلفی از رگ‌های واریسی وجود دارند از جمله:

•     واریس ورید صافن (واریس طنابی) بزرگ
•    واریس ورید صافن (واریس طنابی) کوچک
•     واریس شاخه‌ای
•     واریس ناحیه تناسلی
•     رگ‌های عنکبوتی
•     واریس وریدی ناحیه رکتوم (هموروئید)

در ابتدا ممکنست وریدهای واریس علامتی نداشته باشند وفقط به صورت عروق سیاهرنگ، قرمز، عنکبوتی شکل ویا طناب سیاهرنگی در محل مبتلا بالاخص پاها دیده شوند.

ممکنست خود واریس در فرد علامت ایجاد کند که شامل احساس ضعف، سنگینی،سوزش وگرفتگی در پشت پا می باشد. درد معمولا بعد از ایستادن یا نشستن طولانی تشدید شده وبعد از دراز کردن پا وبالاخص بالا گرفتن پا بهتر میشود. ممکن است بیمار در اطراف یک یا چند رگ احساس خارش داشته باشد. خونریزی از رگ های واریسی و زخم دردناک در ورید با تغییر رنگ پوست به صورت قرمز رنگ نیز در موارد شدیدتر می تواند اتفاق بیافتد.

برخی از دلایل زمینه‌ای که باعث بروز این بیماری می‌شوند عبارتند از:

تغییرات هورمونی، مانند بارداری یا یائسگی : مطالعات نشان می‌دهند که زنان بعلت تغییرات هورمونی، بیشتر از مردان در معرض ابتلا به واریس هستند. دانشمندان بر این عقیده‌اند، که هورمون‌های غالب زنان باعث نفوذ پذیر شدن رگ‌ها شده و احتمال نشت خون را، مخصوصاً در ایام بارداری، بلوغ،  همزمان با مصرف قرص‌های ضد بارداری یا در سالهای نزدیک به یائسگی افزایش می‌دهد. زنان باردار همچنین مقدار زیادی خون برای پشتیبانی از جنین در حال رشد تولید می‌کنند و به همین دلیل، چون در ایام بارداری، باید بر نیروی جاذبه و فشار کودک غلبه کنند، احتمال نشت خون در پاها یا نزدیک به شکم آنها بیشتر است.

اختلالات ساختاری (مادرزادی) وریدها نیز از عوامل دیگری است که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. این اختلالات می توانند وریدهای ملتهب یا لخته‌های خونی داخل وریدها و یا جراحت‌های وریدی، بیماری قلبی یا وجود مانعی بر سر راه جریان طبیعی خون در رگ باشند.

چاقی نیز در جریان ابتلا به واریس عامل موثر دیگری است زمانی که وزن شخص افزایش می‌یابد، اگر التهاب بدن او نیز افزایش یابد، امکان کُند شدن جریان خون وجود دارد، بعلاوه وقتی وزن شخص افزایش می‌یابد وریدها برای رساندن خون به سرتاسر بدن، تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرند.

به طور کلی در بدن، برگشت خون از سیاهرگ به قلب توسط دریچه های لانه کبوتری که دریچه های یک طرفه هستند و مانع برگشت خون به عقب می شوند، انجام می شود. هر زمان که این دریچه ها با مشکلی مواجه شوند واریس به وجود می آید. کشیدگی دیواره رگ ها و کاهش انعطاف پذیری آن ها ممکن است باعث آسیب دیدگی و ضعیف شدن این دریچه ها شده و در عملکرد آن ها اختلال ایجاد کند. به طوری که با برگشت خون در جهت مخالف، خونرسانی به سمت قلب با مشکل مواجه شده و در رگ ها انباشته می شود. اين تغييرات عروقي گاهي بسيار سطحي به اندازه يك تار موي در هم پيچيده مانند مويرگ هاي سطحي هستند و گاهي برجسته، عميق تر و وسيع تر همانند ساقه و شاخه درخت مي شوند. عوارضی نظیر خونریزی (کبودی پوست) و لخته شدن خون داخل عروق (عروق برجسته دردناک) نیز در بیماری واریس دیده می شوند. عارضه رگ های واریس معمولا در پاها رخ می دهد زیرا فاصله رگ های پا از قلب بیشتر بوده و گرانش باعث افزایش احتمال بروز واریس پا می گردد.

گاهی این سیاه رگ ‌های گشاد شده و متورم درناحیه مقعد یا در مجرای مقعدی بروز می کنند که آن را بواسیر یا هموروئید می‌نامند. این عارضه میتواند به هنگام دفع مدفوع، درد و ناراحتی‌ و گاهی خون ریزی به همراه داشته باشد. بواسیریا هموروئید رگ‌های خونی هستند که در عضلات دیواره‌های مقعد و رکتوم (راست‌روده) قرار گرفته‌اند. این رگ‌ها به طور کلی در قالب توده، غده یا بالشتکی از بافت در کانال مقعد مشخص می‌شوند. تورم هموروئید ممکن است هنگامی رخ دهد که فشار زیاد باشد در نتیجه رگ‌های کوچک متورم شده و از خون پر می‌شوند.

درحالی که رگهای واریسی با روش هایی مثل لیزر و جراحی درمان می گردند، با این وجود روشهای ایمن تر ودر عین حال موثرتری با الهام از طبیعت می توانند جایگزین روشهای تهاجمی گردند از جمله:

• استفاده از قرص و یا کرم گیاهی ونوویتال مجتمع صنایع دینه ایران
• استفاده از جوراب های مخصوص واریس
• بالا نگه داشتن پاها بالاتر از سطح قلب هر چند وقت یکباربه طور منظم
• پرهیز از نشستن و یا ایستادن های طولانی مدت
• ورزش منظم

استفاده از شاه بلوط هندی یکی از رایج‌ترین درمان‌های بواسیر و هم‌چنین واریس است. دانه‌ی شاه بلوط هندی حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای “اسین” است که دارای خاصیت قابض، ضد تورم، ضد اسپاسم، و ضد التهاب است ومی‌تواند با تقویت و استحکام بخشی به دیواره رگها به درمان واریس کمک کند. براساس آزمایشات به عمل آمده، عصاره شاه بلوط هندی با اثرکاهش نفوذپذیری عروق و بهبود جریان برگشتی خون سیاهرگی وکاهش آنزیم های لیزوزومی، مانع شکسته شدن موکوپلی ساکاریدهای دیواره مویرگها گردیده و از تشکیل کیسه های سیاهرگی هموروئید و واریس جلوگیری به عمل می آورد و با ممانعت از انتقال پروتئین، الکترولیت ها و آب به فضای بین بافتی ، مانع تشکیل ادم در بافت ها می گردد.

قرص ونوویتال محصول مجتمع صنایع دینه ایران است که با استناد به منابع علمی روز دنیا و فرمولاسیون مناسب تاثیر درمانی بسیار مطلوبی را بر روی واریس و هموروئید نشان داده است. این قرص حاوی ۲۵۰ میلی گرم عصاره دانه شاه بلوط هندی با کیفیت بسیار مناسب است که بر مبنای ۵۰ میلی گرم اسین استاندارد شده است. بهبود هموروئید و کاهش تورم و سنگینی پای واریسی با مصرف روزانه دو عدد قرص ونوویتال از جانب مصرف کنندگان در طی مدت کوتاهی استفاده، گزارش شده است.

کرم ونوویتال نیز محصول جدیدتر این مجتمع است که با استفاده موضعی به درمان رگهای واریسی و ناحیه هموروئید کمک می کند. هر ۱ گرم از این کرم حاوی ۶۰ میلی گرم عصاره خشک دانه شاه بلوط هندی است که بر مبنای ۲% اسین استاندارد شده است. به این کرم جهت تقویت اثرات ترمیم عروق وتاثیرضد التهابی، ۱۰ میلی گرم عصاره تام کالاندولا یا گل همیشه بهار نیز افزوده شده است. قابل ذکر است که درمان واریس و نیز هماتوم یا کبودی های سطح پوست با مصرف همزمان فرآورده خوراکی و موضعی و حتی فرآورده موضعی به تنهایی در مطالعات بالینی متعددی به اثبات رسیده است.

روش مصرف این کرم گیاهی:

هرچند که شیوه و نحوه مصرف هر دارویی باید با دستور مستقیم پزشک مصرف شود اما به طور کلی روش مصرف کرم ونوویتال به شرح ذیل می باشد:

دو بار در روز صبح و عصر کرم بر روی نواحی مورد نظر مالیده و ماساژ داده شود. دوره درمان بیماری واریس با این کرم معمولا ۶ الی ۸ هفته به طول می انجامد.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی :

تاکنون مورد  خاصی در خصوص منع مصرف این کرم در زمان بارداری و شیردهی گزارش نشده اما باید قبل از مصرف با پزشک متخصص مشورت شود.

دانستنی های مفید درباره کرم ونوویتال :

تداخل دارویی خاصی در خصوص مصرف این محصول گزارش نشده است.

در صورت بروز هرگونه حساسیت به این کرم حتما به پزشک مراجعه گردد.

در زمان استفاده از این کرم می توانید از قرص ونوویتال نیز استفاده کنید تا اثر درمانی بهتری ایجاد شود.

در صورت حساسیت به گیاه شاه بلوط حتما قبل از مصرف با پزشک متخصص مشورت کنید.

این کرم در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی گراد نگه داری شود.

عوارض جانبی خاصی به دلیل گیاهی بودن این کرم گزارش نشده است.

بیماری های ریه بینابینی، گروه بزرگی از اختلالات را توصیف می کند که بیشتر آنها باعث ایجاد زخم تدریجی در بافت ریه می شوند. زخم ناشی از بیماری ریه بینابینی بر توانایی تنفس و درنتیجه بر غلظت اکسیژن خون تاثیر می گذارد. بیماری ریه بینابینی می تواند در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد خطرناک، مانند آزبست، ایجاد شود. برخی از انواع بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید نیز می توانند باعث بیماری ریه بینابینی شوند. در ادامه این مقاله ار بخش بیماری های موزیک دان به توضیح کامل درباره بیماری بینابینی ریه پرداخته و با آنها آشنا می شویم.

علائم بیماری ریه بینابینی (ILD)

در برخی موارد نیز علل ناشناخته اند. زخم ریه به طور کلی غیرقابل برگشت است و داروها می توانند آسیب های ناشی از بیماری ریه بینابینی را کندتر کنند اما استفاده کامل از تمام حجم تنفسی ممکن نخواهد بود. یکی از گزینه ها برای افرادی که به بیماری ریه بینابینی مبتلا هستند، پیوند ریه است. علائم و سیر این بیماری در افراد مختلف متفاوت است، اما نقطه مشترک میان بسیار از اشکال ILD این است که همه آنها با یک التهاب شروع می‎شوند.

برونشیولیت

التهابی که شامل برونشیول ها (راه های هوایی کوچک) می شود.

آلوئولیت

التهابی که شامل آلوئول ها (کیسه های هوا) می شود.

واسکولیت

التهابی که مویرگ ها را درگیر می کند.

اگرچه هر فردی ممکن است تجربه متفاوتی از علائم را داشته باشد اما شایع ترین علائم بیماری ریه بینابینی شامل موارد زیر است:

• تنگی نفس شدید
• خستگی و ضعف
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• سرفه خشک که باعث ایجاد خلط نمی شود
• احساس ناراحتی در قفسه سینه
• دشواری تنفس
• خونریزی در ریه ها

علائم بیماری ریه بینابینی ممکن است شبیه سایر بیماری های ریوی یا مشکلات پزشکی باشد. برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید.

بیماری ریه بینابینی چگونه رخ می دهد؟

در بیماری ریه بینابینی، ریه ها به سه روش تحت تاثیر قرار می گیرند:

1. بافت ریه ها، به روش شناخته شده یا ناشناخته آسیب می بیند.
2. دیواره کیسه های هوا ملتهب می شوند.
3. جای زخم (فیبروز) در سلول های بینابینی ایجاد می شود.

فیبروز یا زخم باعث بروز مشکلات تنفسی می شود و کیسه های هوا، بافت ریه اطراف آنها و مویرگ های ریه نیز با تشکیل بافت زخم، از بین می روند. این بیماری ها می توانند به طور تدریجی یا طی یک روند سریع انجام شوند. افراد مبتلا به ILD ممکن است علائم مختلفی را بروز دهند – خفیف، متوسط تا بسیار شدید.

این وضعیت ممکن است برای مدتی طولانی باقی بماند یا ممکن است به سرعت تغییر کند. روند بیماری های ILD غیرقابل پیش بینی است. اگر این بیماری ها پیشرفت کنند بافت ریه ضخیم شده، سفت می شود و درنتیجه تنفس دشوار تر می شود. در صورت بروز التهاب با استفاده از دارو علائم بیماری را بهبود بخشید. ممکن است درمان با اکسیژن، به عنوان بخشی از فرایند درمانی نیاز باشد.

انواع بیماری ریه بینابینی

انواع مختلفی از بیماری ریه بینابینی وجود دارد و همگی بر روی بافت بینابینی تأثیر می گذارند. بافت بینابینی از آلوئول ها یا کیسه های هوای ریز در ریه ها پشتیبانی می کند، رگ های خونی را از درون خود عبور می دهد و به این وسیله خون می تواند اکسیژن دریافت کرده و دی اکسید کربن را دفع کند.

ناهنجاری هایی که بر بافت بینابینی اثر می گذارند، بافت آن را زخم دار، ملتهب و ضخیم می کنند. این ضخیم شدن، جذب اکسیژن به خون را دشوار می کند که می تواند منجر به بروز علائم این بیماری مانند نفس نفس زدن شود. طبق آمار انجمن توراکای آمریکا، بیش از ۲۰۰ اختلال ریه وجود دارد که بر روی سطوح بینابینی تأثیر می گذارد.

چند مورد از بیماری ریه بینابینی عبارتند از:

سیلیکوز مزمن

بیمار ریه که معمولاً با شغل فرد در ارتباط است و در اثر تنفس در گرد و غبار زیاد سیلیس ایجاد می شود.

ذات الریه بینابینی

نوعی عفونت در داخل بافت بینابینی ریه است.

ذات الریه پنوموکونیوز

همچنین به آن ریه سیاه گفته می شود، این یک اختلال ریه است که در اثر استنشاق گرد و غبار ذغال سنگ ایجاد می شود.

فیبروز ریوی ایدیوپاتیک

زخم مزمن در بافت بینابینی که بدون علت مشخصی رخ می دهد.

سایدروز

التهاب یا زخم ناشی از استنشاق آهن از کوره یا معدن.

ذات الریه بینابینی غیر اختصاصی

آسیب بافت بینابینی که اغلب به دلیل علائم بیماری خودایمنی مانند اسکلرودرما یا آرتریت روماتوئید ایجاد می شود.

حساسیت پنومونیت

التهاب به دلیل استنشاق آلرژن ها یا مواد تحریک کننده مانند مواد غذایی و مواد گیاهی و حیوانی یا مواد شیمیایی.

فیبروز ریوی مرتبط با بافت پیوندی

شرایطی که برخی از افراد را با اختلالات دیگر بافت همبند، مانند اسکلرودرما یا آرتریت روماتوئید درگیر می کند.

پنومونیت نظام یافته نامشخص

بیماری بینابینی ریه که می تواند بدون وجود عفونت، شبیه ذات الریه باشد. علت این بیماری ناشناخته است.

پنومونیت حاد بینابینی

صدمات ناگهانی و شدید به بافت بینابینی که اغلب به پشتیبانی اضطراری پزشکی احتیاج دارد.

پنومونیت بینابینی پوسته پوسته شده

التهاب قابل توجه ریه ها که غالباً در اثر سیگار کشیدن رخ می دهد.

سارکوئیدوز

یک بیماری التهابی در بافت بینابینی است که می تواند باعث ایجاد گره های لنفاوی متورم و مشکلات قلب، چشم، مفاصل، پوست و اعصاب شود.

فیبروز ریوی خانوادگی

ایجاد زخم در بافت ریه ها است که بر دو یا چند نفر در یک خانواده تأثیر می گذارد.

آزبستوز

زخم یا التهاب در ریه ها؛ ناشی از استنشاق فیبرهای آزبست.

---

بیشتر بخوانید: افراد سیگاری بیشتر از سایر افراد در معرض ذات الریه هستند

---

علل بیماری ریه بینابینی

به نظر می رسد بیماری ریه بینابینی ریه هنگامی رخ می دهد که در جواب آسیب های ریوی، پاسخ نامناسب درمانی داده شود. معمولا بدن فقط مقدار مشخصی از بافت را برای ترمیم و جایگزینی بافت آسیب دیده تولید می کند. اما در بیماری ریه بینابینی، روند ترمیم مختل است و بافت اطراف کیسه های هوا (آلوئول) زخم و ضخیم می شود. این مسئله عبور اکسیژن از جریان خون شما را دشوارتر می کند. بیماری ریه بینابینی می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود – از جمله سموم موجود در هوا در محیط کار، داروها و برخی از انواع درمان های پزشکی- اما در بیشتر موارد، علل آن ناشناخته است.

عوامل شغلی و محیطی

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض برخی از سموم و آلاینده ها می تواند به ریه های شما آسیب برساند.

این سموم شامل موارد زیر می شوند:

• گرد و غبار سیلیس
• الیاف آزبست
• غبار غلات
• فضولات پرندگان و حیوانات
• پرتودرمانی
• بخار آب داغ در حمام های خانگی

برخی از افرادی که برای سرطان ریه یا پستان تحت رادیوتراپی می گیرند، ماه ها یا سال ها پس از درمان اولیه علائم آسیب دیدگی ریه را بروز می دهند.

داروها

بسیاری از داروها می توانند به ریه های شما آسیب وارد کنند، به ویژه:

داروهای شیمی درمانی

داروهای طراحی شده برای از بین بردن سلولهای سرطانی، مانند متوترکسات (Otrexup ، Trexall، دیگران) و سیکلوفسفامید، می توانند به بافت ریه آسیب بزنند.

داروهای قلب

برخی از داروهایی، مانند آمیودارون (Nexterone ، Pacerone) یا پروپرانولول (Inderal ، Innopran) که برای درمان ضربان قلب نامنظم استفاده می شوند، ممکن است به بافت ریه آسیب برسانند.

برخی از آنتی بیوتیک ها

نیتروفورانتوئین (ماکروبید ، ماکروودانتین ، دیگران) و اتامبوتول (میامبوتول) می توانند آسیب های ریوی ایجاد کنند.

داروهای ضد التهاب

برخی داروهای ضد التهاب مانند ریتوکسیماب (ریتوکسان) یا سولفاسالازین (آزولفیدین) می توانند باعث ایجاد آسیب های ریوی شوند.

شرایط پزشکی

آسیب دیدگی ریه می تواند ناشی از بیماری های خود ایمنی، مانند موارد زیر باشد:

• روماتیسم مفصلی
• اسکلرودرما
• درماتومیوزیت و پلی متیوزیت
• بیماری بافت همبند مختلط
• سندرم سوژرن
• سارکوئیدوز

لیست مواد و شرایطی که می توانند منجر به بیماری بینابینی ریه شوند طولانی است. حتی در برخی موارد، علل هرگز یافت نمی شوند. اختلالاتی که علت شناخته شده ای ندارند، در زیر مجموعه بیماری های ذات الریه بینابینی ایدیوپاتیک قرار می گیرند که شایع ترین و کشنده ترین آنها، فیبروز ریوی ایدیوپاتیک است.

عوامل خطرساز بیماری ریه بینابینی

عواملی که ممکن است احتمال ابتلا به بیماری ریه بینابینی را افزایش دهند عبارتند از:

سن

ابتلا به بیماری ریه بینابینی در بزرگسالان محتمل تر است، اگرچه نوزادان و کودکان نیز گاهاً به این اختلال مبتلا می شوند.

قرار گرفتن در معرض سموم شغلی و محیطی

اگر در معدن کار می کنید یا به کشاورزی مشغولید، و یا به هر دلیلی در معرض آلاینده هایی هستید که به ریه های شما آسیب می رسانند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری ریه بینابینی هستید.

بیماری ریفلاکس معده به مری

اگر ریفلاکس یا برگشت اسید معده به مری داشته باشید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری بینابینی ریه قرار بگیرید.

سیگار کشیدن

برخی از اشکال بیماری بینابینی ریه، در افرادی که سابقه مصرف سیگار را دارند، محتمل تر است و سیگار کشیدن، خصوصاً اگر با آمفیسمما همراه باشد، ممکن است این وضعیت را وخیم تر کند.

پرتودرمانی و شیمی درمانی

سابقه پرتودرمانی در قفسه سینه یا استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی باعث ابتلا به بیماری ریه می شود.

عوارض بیماری ریه بینابینی

بیماری ریه بینابینی می تواند منجر به یک سری عوارض کشنده شود، عوارضی از جمله:

فشار خون بالا در ریه ها (فشار خون ریوی)

بر خلاف فشار خون بالای سیستمیک، این وضعیت تنها بر شریان های ریوی تأثیر می گذارد و هنگامی رخ می دهد که بافت زخم یا سطح پایین اکسیژن، رگ های خونی را مسدود می کند و جریان خون در ریه ها ثابت می ماند و این به نوبه خود باعث افزایش فشار در شریانهای ریوی می شود. فشار خون ریوی یک بیماری جدی است که به تدریج بدتر می شود.

نارسایی در سمت راست قلب (cor pulmonale)

این وضعیت در شرایطی اتفاق می افتد که بطن راست قلب – که از عضله کوچکتری نسبت به بطن چپ دارد – مجبور به پمپ کردن بیش از حد معمول برای انتقال خون از طریق شریان های مسدود ریوی است. سرانجام بطن راست زیر فشار اضافی ناکام می ماند که این غالباً نتیجه فشار خون ریوی است.

نارسایی تنفسی

در مرحله پایانی بیماری مزمن ریه بینابینی، نارسایی تنفسی هنگامی اتفاق می افتد که سطح پایین اکسیژن خون همراه با افزایش شدید فشار در شریان های ریوی و فشار در ماهیچه بطن راست، باعث نارسایی قلبی (سکته) شود.

تشخیص بیماری ریه بینابینی

شناسایی و تعیین علت بیماری ریه بینابینی می تواند چالش برانگیز باشد. تعداد زیادی از اختلالات در این دسته گسترده قرار می گیرند. علاوه بر این، علائم و نشانه های بیماری ریه بینابینی، می  تواند مشابه بسیاری از بیماری های ریوی باشد و پزشکان باید قبل از تشخیص قطعی، این موارد را بررسی کنند. انجام برخی از آزمایش های زیر می تواند ضروری باشد.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش خون

می تواند پروتئین ها، آنتی بادی ها و سایر نشانگرهای بیماری های خود ایمنی و یا واکنش های التهابی ناشی از قرار گرفتن در معرض مواد خطرناک، یا آلاینده ها را مشخص کند.

تست های تصویربرداری

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)

این آزمایش تصویربرداری معمولا برای تشخیص بیماری ریه بینابینی، مرحله اول و کلیدی محسوب می شود. CT اسکن به دلیل وضوح بالا می تواند در تعیین میزان آسیب ریه ناشی از بیماری بینابینی ریه و تشخیص فیبروز مفید باشد.

اکوکاردیوگرام

اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تصویرسازی قلب استفاده می کند و می تواند تصاویر و همچنین فیلم هایی از نحوه عملکرد قلب را نشان دهد. این آزمایش می تواند میزان فشار در بطن راست قلب را ارزیابی کند.

آزمایش های سنجش عملکرد ریوی

اسپیرومتری و ظرفیت انتشار

این آزمایش به اندازه گیری حجم تنفسی ریه ها و سنجش سرعت دم و بازدم می پردازد. همچنین چگونگی حرکت اکسیژن از ریه ها به جریان خون را نیز اندازه گیری می کند.

اکسی متری

در این تست ساده از دستگاهی کوچک که در یکی از انگشتان دست قرار دارد، برای اندازه گیری غلظت اکسیژن خون استفاده می شود. این آزمایش می تواند در حالت استراحت یا هنگام فعالیت انجام شود تا روند و شدت بیماری ریه کنترل شود.

تجزیه و تحلیل بافت ریه

بررسی مقدار کمی از بافت ریه (بیوپسی) در آزمایشگاه، می تواند به تشخیص قطعی فیبروز ریوی کمک کند.

نمونه بافت ممکن است به یکی از این روش ها بدست آید:

برونکوسکوپی

در این روش، با استفاده از یک لوله کوچک و انعطاف پذیر (برونکوسکوپ)، نمونه بافت بسیار کوچکی از راه دهان یا بینی، برداشته می شود. خطرات برونکوسکوپی عموماً ناچیز هستند – بیشتر اوقات گلو درد موقتی و خشکی ناشی از برونکوسکوپ-. گاهاً نمونه های بافتی برای تشخیص دقیق، بسیار کوچک هستند.

لاواژ برونکوآلوئولار

در این روش پزشک حدود یک قاشق غذاخوری آب نمک را از طریق برونکوسکوپ به قسمتی از ریه شما تزریق می کند و سپس بلافاصله آن را بیرون می کشد. محلول خارج شده حاوی سلولهایی از کیسه های هوایی است. اگرچه نمونه های لاواژ برونکوآلوئولار منطقه بزرگتری از ریه را نسبت به سایر روشها تحت تاثیر قرار می دهند، اما ممکن است اطلاعات کافی برای تشخیص فیبروز ریوی ارائه ندهد.

بیوپسی حاصل از جراحی

اگرچه این یک روش تهاجمی با عوارض احتمالی است، اما اغلب تنها راه برای به دست آوردن یک نمونه بافت بزرگ برای تشخیص دقیق است. در حالی که شما تحت بیهوشی عمومی هستید، یک دوربین کوچک از طریق دو یا سه برش کوچک، بین دنده های شما قرار می گیرد. این دوربین به جراح اجازه می دهد تا در حالی که نمونه های بافتی را از ریه های شما خارج می کند، ریه های شما را در مانیتور ویدیویی مشاهده کند.

درمان بیماری ریه بینابینی

جای زخم ریه که در بیماری ریه بینابینی رخ می دهد قابل برگشت نیست و درمان همیشه در جلوگیری از پیشرفت نهایی بیماری مؤثر نخواهد بود. برخی از روش های درمانی می توانند علائم را به طور موقت بهبود بخشند یا پیشرفت بیماری را کندتر کنند و برخی دیگر به بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند. بسیاری از انواع مختلف بیماری های زخم های ریوی، هیچ درمان تایید شده ای ندارند.

داروها

تحقیقات فشرده ای برای شناسایی راه های درمانی انواع خاص بیماری های ریه بینابینی در حال انجام است.

با این حال، بر اساس شواهد علمی موجود، توصیه های پزشک می تواند شامل موارد زیر باشد:

داروهای کورتیکواستروئید

بسیاری از افرادی که به بیماری های ریه بینابینی مبتلا می شوند، در ابتدا با داروهای کورتیکواستروئید (پردنیزون) درمان می شوند. گاهی اوقات نیز، هنگامی که احتمال می رود علت بیماری براثر خودایمنی باشد، این داروها در ترکیب با داروهای دیگر که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند، استفاده می شوند. بسته به علت بیماری بینابینی ریه، این ترکیب ممکن است پیشرفت بیماری را کند یا حتی تثبیت کند.

داروهایی که باعث کندی پیشرفت فیبروز ریوی ایدیوپاتیک می شوند

داروهای پیرفنیدون (Esbriet) و نینتتانیب (Ofev) ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کندتر کنند. عوارض جانبی مربوط به این داروها می تواند قابل توجه باشد. برای اطلاع از جوانب مثبت و منفی این داروها با پزشک خود صحبت کنید.

داروهایی که اسید معده را کاهش می دهند

بیماری رفلاکس معده (GERD)، بیشتر افراد مبتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث وخیم شدن آسیب های ریه می شود. در صورت بروز علائم رفلاکس اسید، پزشک ممکن است روش ها و داروهای درمانی GERD مثل آنتاگونیست های گیرنده H-2 یا مهار کننده های پمپ پروتون مانند لانسوپرازول (Prevacid 24HR)، امپرازول (Prilosec OTC) و پنتوپرازول (پروتونونی) را برای کاهش اسید معده، تجویز کند.

درمان با اکسیژن

اکسیژن درمانی نمی تواند آسیب رسانی به ریه را متوقف کند، اما می تواند:

• تنفس و ورزش را آسانتر کند.
• از عوارض کمبود اکسیژن خون جلوگیری کرده یا آن ها را کاهش دهد.
• فشار خون را در سمت راست قلب کاهش دهد.
• باعث بهبود خواب و احساس بهتری شود.

توانبخشی ریوی

هدف از توانبخشی ریوی، نه تنها بهبود عملکرد روزانه، بلکه کمک به افراد مبتلا به بیماری بینابینی ریه برای داشتن زندگی کامل و رضایت بخش است.

به همین دلیل، برنامه های توان بخشی ریوی در موارد زیر فعالند:

• تمرین بدنی، برای بهبود استقامت
• تکنیک های تنفسی که باعث بهبود کارایی ریه می شوند
• حمایت عاطفی
• مشاوره تغذیه ای

عمل جراحی

پیوند ریه برای برخی از مبتلایان به بیماری شدید ریه بینابینی که از سایر گزینه های درمانی بهره ای نبرده اند، یکی از معدود گزینه های درمانی است.

---

بیشتر بخوانید: علائم فشار خون ریوی و راه تشخیصی

---

آیا می توان از بیماری ریه بینابینی جلوگیری کرد؟

هیچ راهی برای جلوگیری از بیماری ILD ایدیوپاتیک یا ژنتیک وجود ندارد، اما می توان از برخی از انواع با دلایل شناخته شده جلوگیری کرد.

شما می توانید خطر ابتلا به این بیماری را با استفاده موارد زیر کاهش دهید:

• پوشیدن ماسک (ماسکی که ذرات موجود در هوا را فیلتر می کند) در حضور مواد مضر مانند آزبست، گرد و غبار فلزی یا مواد شیمیایی.
• ترک سیگار.
• تزریق واکسن آنفولانزا و ذات الریه برای محافظت از ریه ها.

آینده مبتلایان به بیماری ریه بینابینی چگونه است؟

هنگامی که زخم در ریه ها اتفاق می افتد، معمولاً قابل برگشت نیست و درمانی برای ILD وجود ندارد. روش  های درمانی تنها می توانند به کاهش سرعت روند بیماری و حفظ هر چه بیشتر کیفیت زندگی کمک کنند. کیفیت زندگی در این بیماران، بستگی به شدت و علت بیماری ILD دارد. بسیاری از افراد مبتلا به ILD خفیف می توانند در طول زندگی خود، بدون نیاز درمان، عملکرد خوبی داشته باشند و وضعیت آنها پایدار باشد (بدتر نشود). در مبتلایان به ILD شدید، این بیماری می تواند با گذشت زمان بدتر شود.

۵ داروی طبیعی برای بهبود علائم بیماری ریه بینابینی

اکسیژن درمانی

اکسیژن درمانی برای کاهش عوارض ناشی از کمبود اکسیژن خون، از جمله تنگی نفس استفاده می شود و می تواند به تنفس آسان  تر، فعالیت بدنی بهتر، بهبود خواب و کاهش فشار خون در سمت راست قلب کمک کند. برخی از بیماران فقط هنگام خواب یا ورزش از اکسیژن استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر در طول روز از آن برای کنترل علائم استفاده می کنند.

توانبخشی و تمرین های ریوی

“توانبخشی ریوی” شماری از روش های درمانی را شامل می شودکه می توانند به بهبود عملکرد مبتلایان به بیماری ریه بینابینی کمک کنند. این روش ها شامل: فیزیوتراپی، برنامه ورزشی بی خطر و مناسب (معمولاً شامل تمرین های هوازی و قدرتی)، کاردرمانی برای آسانتر کردن فعالیت  ها، پشتیبانی تغذیه ای، پشتیبانی عاطفی و تمرین های تنفسی که می توانند کارایی ریه را بهبود بخشند، هستند.

داشتن فعالیت زیرنظر یک فیزیوتراپیست یا مربی شخصی که با بیماری های ریه آشنا است، برای حمایت از ریه ها، سیستم قلبی عروقی و سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است. عدم تحرک می تواند تنگی نفس، تورم و درد ریه را بدتر کند. در مورد فعالیت های بی خطر، مانند پیاده روی در فضای آزاد، شنا، دوچرخه سواری یا انجام یوگا و تای چی با پزشک خود مشورت کنید. در صورت امکان هر روز ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ورزش متوسط (حتی پیاده  روی سریع یا آهسته) را در برنامه خود داشته باشید.

رژیم غذایی ضد التهابی

اگر از بیماری ILD رنج می برید، می توانید برای داشتن یک رژیم غذایی سالم با یک متخصص یا مشاور تغذیه مشورت کنید. اگر به دلیل بی  اشتهایی، دچار کاهش وزن شده اید، اطمینان ازینکه کالری کافی برای تأمین نیازهای خود و جلوگیری از کمبودهای مغذی را مصرف می کنید، ضروری است. همچنین باید در مورد هرگونه مکمل و داروهایی که مصرف می کنید با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید علائم بیماری، از جمله تغییر فشار خون یا  GERD بدتر نمی شوند.

انجمن پزشکی ریه توصیه می کند که افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی رژیم غذایی سالم و متعادل شامل موارد زیر را داشته باشند:  

انواع سبزیجات و میوه ها

برای مصرف کافی آنتی اکسیدان، ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر. برخی از بهترین گزینه ها عبارتند از: انواع سبزیجات برگ دار، سیب زمینی شیرین، کلم بروکلی، هویج، گوجه فرنگی، کدو، سیر، ادویه جات، ترشی جات، مرکبات، مانگو، گیلاس، خربزه، انواع توت ها، کاکائو، چای سبز و سبزیجات دریایی. غذاهای ارگانیک برای کاهش مواجهه با سموم، دفع آفات و مواد شیمیایی بهترین عوامل هستند.

مصرف مقدار زیادی پروتئین بدون چربی

مانند ماهی، گوشت حیوانات گیاه خوار، تخم مرغ و مرغ.

ماهی صید شده

مانند ساردین که اسیدهای چرب امگا ۳ را تأمین می کنند.

غذاهای پروبیوتیک

از جمله ماست و سبزیجات کشت شده. همواره با نوشیدن آب، آب میوه های تازه سبزیجات و چای های گیاهی از تشنگی جلوگیری کنید. از مصرف غذاهای سرخ شده، فست فودها و غذاهای تهیه شده با غلات تصفیه شده، قند و چربی های هیدروژنه شده خودداری کنید. همچنین توصیه می شود که اگر به بیماری خود ایمنی یا آلرژی مبتلا هستید، سعی کنید از مصرف حساسیت زاهای رایج مانند گلوتن، لبنیات، بادام زمینی و صدف پرهیز کنید.

مسکن های طبیعی

در صورت وخیم تر شدن درد و تورم، پزشک ممکن است مصرف مسکن های بدون نسخه را توصیه کند. همچنین می توانید برای بهبود عملکرد ریه و تنفس، از مسکن های طبیعی مانند روغن های طبیعی استفاده کنید. داشتن خواب کافی، از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی و به مدیریت استرس کمک می کند. برای کاهش سرفه های مداوم، در منزل از مرطوب کننده هوا استفاده کنید تا در هوای مرطوب و گرم نفس بکشید. این دستگاه، به آرام کردن درد گلو و بهبود عملکرد ریه کمک می کند.

۸۳ درصد ریه های شما آب است! برای جلوگیری از سرفه، کم آبی بدن یا تب و مشکلات دستگاه گوارش، مقدار زیادی مایعات بنوشید. در صورت مواجهه با تب، حالت تهوع یا درد، یک کمپرس سرد یا یخ بسته بندی شده پیچیده در یک حوله را روی سر یا سینه خود بگذارید. استفاده از روغن های طبیعی به صورت موضعی، مانند اکالیپتوس یا نعناع بر روی قفسه سینه، گردن و گلو مفید است.

بخارات این روغن ها می توانند به تسکین سردردها، باز کردن مجاری تنفسی و کاهش سرفه طولانی مدت کمک کنند. روش دیگر برای مقابله با درد و ناراحتی، حمایت عاطفی است. درمانگر می تواند به بیماران مبتلا به بیماری بینابینی ریه، تنفس منظم و تکنیک های ذهنی و مراقبه را آموزش دهد که این امر می تواند در مدیریت استرس و احساس آرامش بیشتر به بیماران کمک کند.

تکنیک های آرام سازی عضلات، در دوره های مواجهه با اضطراب یا استرس، که معمولا منجر به تنگی نفس می شوند، به کار می روند. همچنین عضویت در گروه ها و گفت  و گو با سایر بیماران ریوی می تواند به یادگیری راه های جدید برای مقابله با علائم، کاهش احساس تنهایی، بالا بردن روحیه و کمک به مقابله با استرس یا افسردگی مفید باشد.

کنترل تورم

اگر در ران ها، بازوها و پای خود ورم محیطی مشاهده کردید، ممکن است این موارد در کاهش ناراحتی به شما کمک کنند:

مصرف غذاهای پر سدیم

مانند نمک، سس سویا، زیتون، ژامبون، سالامی و بیکن را کاهش دهید. بسیاری از غذاهای فرآوری شده و بسته بندی شده نیز از نظر داشتن سدیم بالا برای شرایط شما مضر هستند. به جای آن ها به خوردن محصولات تازه، پروتئین های بدون چربی و چربی های سالم اقدام کنید.

ورزش، حرکات کششی، ایستادن و فعال ماندن در طول روز

با هدف بلند شدن و حرکت حداقل ۵ تا ۸ بار در روز، حتی اگر فقط ۱۰ دقیقه باشد. سعی کنید از نشستن زیاد خودداری کنید تا خون به درستی در بدنتان جریان یابد.

ادرارآورهای طبیعی مانند جعفری و چای قاصدک را امتحان کنید

یکی از بهترین راه های استفاده از جعفری به عنوان یک ادرارآور طبیعی و بی خطر، تهیه چای جعفری است. می توانید این کار را با اضافه کردن یک چهارم فنجان جعفری خرد شده به یک فنجان آب جوش انجام دهید. بگذارید حدود ۵ دقیقه چای دم بکشد. برگ های جعفری را صاف کرده و یک قاشق چایخوری عسل اضافه کنید.

از اسانس گریپ فروت و اسانس رازیانه استفاده کنید

فقط ۱ یا ۲ قطره از این روغن ها را به آب گرم یا یک فنجان چای گیاهی (مانند بابونه) ​​اضافه کنید یا ۳ تا ۴ قطره رازیانه را با یک قاشق چایخوری روغن ماساژ ترکیب کنید و مخلوط را بر روی ناحیه آسیب دیده ماساژ دهید.

ماساژ درمانی، یوگا یا طب سوزنی

برای تقویت جریان خون، ماساژ درمانی، یوگا یا طب سوزنی را امتحان کنید.

کاهش احتباس آب

برای کاهش احتباس آب در پاهای خود سعی کنید روزانه حدود ۲۰ دقیقه سطح آسیب دیده را بالا برده و نگه دارید.

بیماری ریه بینابینی؛ آسم چیست؟

آسم یک بیماری مزمن مجاری هوایی است که عمل تنفس را دشوار می کند. درمان کامل این بیماری در دسترس است، اما روش های مدیریتی نیز می تواند به فرد مبتلا به آسم کمک کند تا زندگی کامل و فعالی داشته باشد. در فرد مبتلا به آسم، دیواره های داخلی مجاری هوایی که به لوله های برونش معروف هستند، متورم یا ملتهب می شوند. این تورم یا التهاب باعث می شود که مجاری هوایی به شدت تحریک شود و حساسیت آنها به یک واکنش آلرژیک را افزایش می دهد.

در یک واکنش آلرژیک، مجاری هوایی متورم می شود و ماهیچه های موجود در مجاری سفت می شوند و حرکت هوا را در ریه ها دشوار می کنند. در ایالات متحده، حدود ۸.۳ درصد از افراد، مبتلا به نوعی از آسم هستند. انواع مختلف آسم و همچنین طیف وسیعی از عوامل وجود دارد که می توانند باعث بروز این بیماری شوند. در این مقاله ما مروری بر این وضعیت پیچیده تنفسی و همچنین بررسی انواع و دلایل مختلف این بیماری و چگونگی تشخیص پزشک ارائه می دهیم.

آسم

آسم یک بیماری غیر قابل تحمل در مجاری تنفسی است. این بیماری باعث ایجاد التهاب و باریک شدن لوله های تنفسی و سطح داخلی ریه می شود و تأمین هوا را محدود می کند. علائم آسم اغلب در حملات دوره ای یا در زمان احساس تنگی سینه خود را نشان می دهند؛ (خس خس سینه، نفس نفس زدن و سرفه کردن.)

در حین پیشرفت آسم، مجاری هوایی متورم شده و نسبت به بعضی از موادی که فرد ممکن است استنشاق کند بسیار حساس می شوند. هنگامی که این افزایش حساسیت منجر به واکنش شود عضلات کنترل کننده راه های هوایی منقبض می شوند. با وقوع این امر ممکن است مجاری تنفسی حتی بیشتر محدود شده و باعث تولید بیش از حد مخاط شوند.

حملات آسم

مجموعه حوادث التهابی در دستگاه تنفسی می تواند منجر به علائم شدید حمله آسم شود. در سراسر جهان، هر ساله حدود ۲۵۰۰۰۰ نفر در اثر آسم جان خود را از دست می دهند. حملات آسم هنگامی اتفاق می افتد که علائم بیماری در اوج خود قرار دارند. آنها ممکن است ناگهان شروع شوند و از خفیف تا شدید متغیر باشند.

در برخی از حملات، تورم در مجاری تنفسی می تواند به طور کامل مانع از رسیدن اکسیژن به ریه ها شود، همین امر باعث توقف ورود اکسیژن به جریان خون و انتقال آن به اندام های حیاتی  شود. این نوع حمله آسم می تواند کشنده باشد و نیاز به بستری شدن فوری دارد.
در شروع حمله آسم، مجاری هوایی اجازه می دهد تا هوا به اندازه کافی وارد ریه ها شود، اما اجازه نمی دهد دی اکسید کربن با سرعت کافی از ریه ها خارج شود.

دی اکسید کربن در صورت خارج نشدن گاز از ریه می تواند بسیار سمی باشد و حمله طولانی مدت آسم ممکن است منجر به ایجاد گاز در ریه ها شود.  افرادی که علائم واضح آسم دارند باید به پزشک مراجعه کنند. پزشک روش های درمانی و مشاوره در مورد روش های مدیریت و همچنین شناسایی محرک های احتمالی علائم آسم و نحوه جلوگیری از آنها را ارائه می دهد، همچنین داروهایی را برای کمک به کاهش دفعات حملات آسم تجویز می کند. کنترل موثر آسم تأثیر شرایط بیماری را در زندگی روزمره کاهش می دهد.

انواع آسم

از آنجا که عوامل مختلفی برای ایجاد آسم وجود دارد، انواع مختلفی از این بیماری نیز وجود دارد که براساس سن و شدت آن از هم جدا می شوند. علائم آسم در کودکان و بزرگسالان یکسان است. مواردی از جمله آلاینده های موجود در هوا، کپک و دود سیگار باعث ایجاد واکنش آلرژیک در مجاری هوایی می شوند.

آسم کودکان

کودکان به احتمال زیاد دچار نوعی آسم متناوب می شوند که در حملات شدید ظاهر می شوند. برخی از کودکان ممکن است علائم را به صورت روزانه تجربه کنند، اما ویژگی مشترک کودکان مبتلا به آسم واکنش شدید به موادی است که باعث ایجاد حساسیت می شوند.
مجاورت با دود دخانیات برای کودکان مبتلا به آسم مشکلات جدی ایجاد می کند. طبق گزارش جامعه ریه آمریکا، بین ۴۰۰۰۰۰ تا یک میلیون کودک در مجاورت با دود دخانیات شرایط آسمشان بدتر شده است.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری توصیه می کند که کودکان در مقایسه با بزرگسالان ویزیت و بستری بیشتری در مورد آسم داشته باشند. آسم خفیف ممکن است در دوران کودکی بدون درمان برطرف شود. با این حال، به خصوص اگر علائم متوسط ​​یا شدید باشند، هنوز این خطر وجود دارد که این بیماری بعدا مجددا بازگردد.

 

آسم بزرگسالان

آسم در بزرگسالان اغلب پایدار است و نیاز به مدیریت روزانه برای پیشگیری و جلوگیری از علائم دارد. آسم در هر سنی ممکن است شروع شود. آلرژی منجر به حداقل ۳۰ درصد ابتلا به آسم در بزرگسالان می شود. چاقی یک عامل خطرناک و جدی برای ابتلا به آسم در بزرگسالان است و زنان احتمالاً بعد از ۲۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. افراد بالای ۶۵ سال تعداد زیادی از مرگ و میر های ناشی از آسم را تشکیل می دهند.

آسم در اثر شغل

این آسم اثری جانبی شرایط زیان آور یک شغل یا حرفه است. علائم بعد از حضور در محل کار خاص آشکار می شوند. صنایعی که ارتباط مستقیمی با آسم شغلی دارند پخت و پز، کارهای آزمایشگاهی یا ساخت و ساز می باشند. در این نوع آسم، محیط کار می تواند منجر به بازگشت آسم دوران کودکی یا شروع آسم بزرگسالی بشود. علائم دیگر ممکن است شامل آبریزش بینی و قرمزی چشم باشد.

آسم شدید و غیر قابل کنترل

این نوع، شامل علائمی چون مداوم بودن و ناتوان کننده بودن به همراه مشکلات تنفسی است. حدود ۱۲ درصد از مبتلایان به آسم مبتلا به این نوع آسم ها هستند. با استفاده از داروهای صحیح و جلوگیری از مواد، شرایط و کارهای تحریک کننده، افراد می توانند علائم آسم را دوباره کنترل کنند.
تقریباً ۵ درصد از مبتلایان به آسم بعد از استفاده از داروهای استاندارد آسم بهبودی نمی یابند. این افراد آسم شدید دارند. بسته به علت انواع مختلفی از آسم شدید وجود دارد. داروهای جدیدتری برای رفع اشکال مختلف آسم شدید مانند آسم ائوزینوفیلیک که به هیچگونه واکنش آلرژیک پیوند ندارد، در دسترس هستند.

---

بیشتر بخوانید: بخاطر مجاری تنفسی تان نعناع مصرف کنید

---

آسم فصلی

این نوع در پاسخ به آلرژن هایی که فقط در مواقع مشخصی از سال در محیط اطراف خود وجود دارند، مانند هوای سرد در زمستان یا گرده ها در فصل بهار و تابستان به وجود می آید. این افراد بقیه سال را نیز آسم دارند اما علائمی را تجربه نمی کنند.

علل

بسیاری از جنبه های مختلف محیط فرد و آرایش ژنتیکی می توانند در بوجود آمدن آسم نقش داشته باشند. آسم شایعترین بیماری مزمن در کودکان است. اولین علائم در حدود ۵ سالگی به شکل خس خس سینه و عفونت منظم در دستگاه های تنفسی مشخص می شود.

موارد زیر علل اصلی آسم هستند:

۱-آلرژی ها

ارتباطی قوی بین آلرژی و آسم وجود دارد. یک تحقیق در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که بیش از ۶۵ درصد از بزرگسالان مبتلا به آسم بالای ۵۵ سال، آلرژی نیز دارند و این رقم برای بزرگسالان بین ۲۰ تا ۴۰ سال نزدیک به ۷۵ درصد است. منابع متداول آلرژن های داخل خانه شامل موی گربه و سگ، کنه های گرد و غبار، سوسک ها و قارچ ها است.

۲-استعمال دخانیات

تحقیقات، دود دخانیات را با افزایش خطر ابتلا به آسم، خس خس سینه، عفونت های تنفسی و مرگ ناشی از آسم مرتبط کرده است. علاوه بر این، فرزندان والدینی که سیگار می کشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آسم هستند. سیگار کشیدن با افزودن سرفه و کم آوردن نفس به علائم آسم و همچنین افزایش خطر عفونت در اثر تولید بیش از حد مخاط، اثرات آسم در مجاری تنفسی را بدتر می کند.

۳-اثرات محیطی

آلودگی هوا در داخل و خارج از خانه می تواند بر رشد و ایجاد آسم تأثیر بگذارد. واکنش های آلرژیک و علائم آسم غالباً به دلیل آلودگی هوا در محیط داخلی بوجود آمده بر اثر رطوبت یا دودهای مضر ناشی از پاک کننده های خانگی و رنگ ها بروز می کند.

سایر محرک های آسم در خانه و محیط شامل موارد زیر است:

•  آلودگی
•  دی اکسید گوگرد
•  اکسید نیتروژن
•  اوزون
•  رطوبت زیاد و سرمای هوا

آلودگی شدید هوا باعث عود بیشتر علائم آسم و بستری بیماران در بیمارستان می شود. شرایط هوایی دود و مه ماده مخرب موسوم به ازن را آزاد می کند و باعث سرفه، تنگی نفس و حتی درد قفسه سینه می شود. چنین هوایی دی اکسید گوگرد نیز ساطع می کند و منجر به حملات آسم می شود. تغییرات آب و هوا نیز ممکن است حملات را تحریک کند. هوای سرد می تواند منجر به تورم مجاری تنفسی و انسداد آنها، ترشحات اضافی مخاط و همچنین کاهش توانایی در پاکسازی آن مخاط شود. رطوبت نیز ممکن است منجر به مشکلات تنفسی برای جمعیت برخی مناطق شود.

آسم آتوپیک

آتوپی یک کلاس عمومی از حساسیت های آلرژیک است که منجر به واکنش های آلرژیک در قسمت های مختلف بدن که با آلرژن در تماس نیستند، می شود. اگزما، تب یونجه و بیماری چشمی به نام ورم ملتحمه نمونه هایی از این نوع اند. در حین آتوپی، بدن در پاسخ به آلرژن های رایج، آنتی بادی های ایمونوگلوبین را بیش از حد معمول تولید می کند. شایع ترین نوع آسم، آسم آتوپیک است و آتوپی در رشد آن نقش اساسی دارد. آلرژن های محیطی منجر به تولید بیش از حد آنتی بادی های ایمونوگلوبین شده و باعث واکنش های آسم می شوند.

آسم پریمورزا

یک نوع آسم که به عنوان آسم پریمورزا شناخته می شود، منجر به علائم حاد در طی چرخه قاعدگی و حساسیت خاص به آسپرین می شود. هورمون های جنسی ای که طی قاعدگی گردش می کنند، مانند هورمون لوتئینیزه و هورمون تحریک کننده فولیکول، در فعالیت ایمنی بدن تاثیر می گذارند. این افزایش عمل ایمنی بدن می تواند باعث افزایش حساسیت در مجاری تنفسی شود.

درمان های خانگی برای شرایط اورژانسی حملات آسم

حملات آسم ممکن است جزئی باشند، اما می توانند سریعا پیشروی کرده و خطرناک شوند. در طی یک حمله، راه های تنفسی، متورم و ملتهب می شوند. عضلات این مجاری ملتهب و مخاط اضافی تولید می کنند و لوله های برونشلی باریک می شوند. این امر باعث می شود که نفس کشیدن دشوار شود.

نشانه های حمله آسم شامل موارد زیر هستند:

• سرفه بدون وقفه
• خس خس سینه هنگام دم و بازدم
• سخت صحبت کردن
• نفس کشیدن سریع
• عرق کردن و رنگ پریدگی صورت

در حالی که حملات آسم می توانند بسیار جدی باشند اما درمان سریع علائم در خانه می تواند به جلوگیری از تشدید آنها کمک کند.

چندین درمان خانگی وجود دارد که در مواقع اضطراری می توانند مؤثر باشد:

۱-قهوه یا چای کافئین دار

کافئین موجود در چای سیاه یا سبز و قهوه می تواند به درمان آسم کمک کند. این نوشیدنی ها مشابه با تئوفیلین، داروی مشهور آسم که مجاری تنفسی را باز می کند، کار می کنند. کافئین توانایی بهبود عملکرد تنفس در مبتلایان به آسم را تا چهار ساعت دارد. بنابراین چای سیاه و قهوه می توانند در مواقع اضطراری ای که اسپری خود را در دسترس ندارید به شما در مقابله با حمله آسم کمک کنند. برای تاثیر سریعتر، قهوه یا چای باید گرم باشند.

۲-روغن اسانس اکالیپتوس

روغن اکالیپتوس هزاران سال است که به عنوان داروی طبیعی برای تعدادی زیادی از بیماری ها استفاده می شود و استنشاق بخار آن می تواند به افرادی که دارای مشکلات تنفسی مانند آسم یا برونشیت هستند کمک کند. برای استفاده از روغن اکالیپتوس برای درمان آسم، چند قطره را درون یک دیفیوزر روغن قرار دهید و در نزدیکی آن بنشینید، در صورت امکان نفس عمیق بکشید.

اگر دیفیوزر ندارید، یک فنجان آب جوش آورده و چند قطره روغن اکالیپتوس به آن اضافه کنید سپس بخار را به آرامی تنفس کنید. سایر روغن هایی که چنین تاثیر درمانی برای آسم دارند اسطخودوس و ریحان هستند. از آنجا که روغن های اسانس دار توسط سازمان غذا و دارو کنترل نمی شوند مهم است که در مورد مارک های مورد نظر خود برای خلوص، ایمنی و کیفیتشان تحقیق کنید.  روغن های اسانس دار گاها در کسانی که علائم آسمشان توسط بوها و مواد شیمیایی تحریک می شود باعث حمله آسم می شود.

۳-روغن خردل

برای بهبود سریع آسم، روغن خردل یکی از بهترین داروهای فوری موجود در منزل است. روغن خردل که در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم روغن چرب حاوی ایزوتیوسیانات ناشی از فشردن دانه  های خردل است. این روغن با روغن اسانس خردل که یک روغن دارویی است که به مقادیر کم فروخته می شود و باید از استفاده مستقیم آن روی پوست خودداری کرد، بسیار متفاوت است.

روغن دانه خردل می تواند به جلوگیری از حمله آسم کمک کرده و به باز شدن مجاری تنفسی و بهبود عملکرد ریه کمک کند. روزانه چندین بار مخلوطی از روغن خردل گرم و نمک را روی سینه خود ماساژ دهید تا علائم فروکش کنند. گچ خردل که از پودر دانه های خردل ساخته شده است نیز تأثیر مشابهی دارد. این گچ ها نوعی ضماد گرم کننده هستند. گچ خردل باید کمتر از ۱۵ دقیقه روی موضع بماند زیرا می تواند سوزانده باشد.

۴-صاف نشستن

صاف نشستن تا حد امکان به باز شدن مجاری تنفسی شما کمک خواهد کرد و به شما امکان می دهد تا راحت تر نفس بکشید. مهم تر این که در شرایط حمله آسم دراز نکشید، زیرا این امر می تواند تنفس را سخت تر کند.

۵-نفس های آرام و عمیق کشیدن

این مسئله هنگام حمله آسم بسیار چالش برانگیز است اما مزایای قابل توجهی دارد. نفس عمیق می تواند به شما در حفظ آرامش کمک کند و حالتی آرامش بخش را ایجاد کند. آرام ماندن در چنین شرایطی می تواند به جلوگیری از سفت شدن قفسه سینه کمک کند و تنفس را راحت تر کند.